reżyseria i adaptacja: Ana Nowicka
autor: Milena Marković
Re-premiera: 25 października 2014
Bilety: 30/20 zł, miejsca można rezerwować: mailowo (rezerwacje@teatrbarakah.com) lub telefonicznie (12 397 80 47 – pn.-pt. 10:00-0:00, sb.-nd. 17:00-0:00); bilety można nabywać: w tygodniu w godz. 10:00-17:00 w biurze teatru przy Paulińskiej 28, za pomocą przelewu (informacje na www.teatrbarakah.com) lub przed spektaklem (jeśli są jeszcze wolne miejsca).
W symbolice statek/okręt posiada wiele znaczeń. Podróż, człowieczy los, kobieta, pragnienie uwolnienia się od krępujących norm… Wszystko to znajdziemy w spektaklu na podstawie sztuki Mileny Marković. „Statek dla lalek” to wędrówka dziewczynki-dziewczyny-kobiety po kolejnych etapach życia. Dziewczynka jest molestowana, dziewczyna ucieka z domu, kobieta pragnie miłości, ale napotyka na twardą rzeczywistość, kolejny i kolejny raz. Spektakl ten to również studium życia kobiety-artystki, jej ucieczki w świat fantazji, alkoholu i autodestrukcji. Głębokie wejście w psychikę postaci oraz duża rola muzyki i dialogów śpiewanych sprawiają, że „Statek dla lalek” to spektakl, który na długo pozostaje w pamięci widza i który swobodnie można określić jako z pogranicza dramatu psychologicznego oraz mini-musicalu.
Z recenzji:
Statek dla lalek z całą pewnością nie jest przeznaczony dla spragnionych niedzielnej rozrywki widzów. Bliżej mu do emocjonalnej masakry, którą warto sobie w tym wypadku zaserwować, ale tylko na własną odpowiedzialność. Mocna, odważna propozycja, aż strach odrzucić.
Marcelina Nowakowska „Teatralia”
Strefa gry to prostokąt dwa metry na pięć, może nawet mniej. Ale ta klitka daje twórcom z Barakah pole manewru: mogą stawiać na sztuki, w których najważniejsze są język i psychologia postaci. (…) W Statku dla lalek Nowicka proponuje nam coś z gatunku „piwniczny minidramamusical”. Część scen i monologów zostaje zamieniona w arie, duety i chóry, wzmocnione mikrofonami wokale bombardują widzów: jakby aktor śpiewał nam prosto w twarz, bo już nie może wytrzymać z bólu lub beznadziei. Skupiona Monika Kufel i równie dobra reszta pięcioosobowej obsady zapraszają nas w dziwaczne cielesne i językowe psychodramy.
Łukasz Drewniak „Przekrój”
reżyseria: Ana Nowicka
autor: Hanoch Levin
scenografia: Lesław Kostka
Czas trwania: 90 min
Premiera: 18 czerwca 2010
Bilety: 30/20 zł, miejsca można rezerwować: mailowo (rezerwacje@teatrbarakah.com) lub telefonicznie (12 397 80 47 – pn.-pt. 10:00-0:00, sb.-nd. 17:00-0:00); bilety można nabywać: w tygodniu w godz. 10:00-17:00 w biurze teatru przy Paulińskiej 28, za pomocą przelewu (informacje na www.teatrbarakah.com) lub przed spektaklem (jeśli są jeszcze wolne miejsca)
Jest dom. Jest i centrum życia domu – kwadratowy stół. Jest rodzina. Matka, ojciec, córka. Żydowska rodzina, w której od pierwszej sceny wyczuwa się tak zwane „coś jest nie tak”. Do rodziny dołącza młody mężczyzna, chcący zostać zięciem, ale nie za darmo. Tu wszyscy czegoś chcą, wszyscy coś pożerają. Ojciec i przyszły zięć są niczym skarbonki bez dna – przyjmą każdą ilość pieniędzy. Córka zjada nieprzebrane ilości jedzenia, ustami chłonie świat. Matka żywi się nadzieją awansu społecznego.
„Szyc” to jedna z dwóch (obok „Królowej wanny”) sztuk Hanocha Levina wystawiana w Teatrze BARAKAH. Levin z powodzeniem bawi się stereotypami. Dla żydowskiej rodziny Szyca człowiek to towar, za którym stoi banknot o określonym nominale, a wydanie córki za mąż jest jak – ciągle powtarzający się motyw – handel mięsem. I nawet w klasycznym konflikcie starzy-młodzi nie chodzi tu o ideały czy wartości, ale o majątek i władzę. W obecnych czasach uzależnienia od konsumpcjonizmu sztuka zyskuje kolejny wymiar i kolejne znaczenia.
„Szyc” jest współczesną groteską przeplataną songami z muzyką Renaty Przemyk. Sztuka śmieszy, bawi, ale przede wszystkim wprowadza między widzów zastanawiający niepokój…
Z recenzji:
Krakowski „Szyc” Any Nowickiej jest może najbardziej wodewilowy, w dobrym stylu, z precyzyjnym kontrapunktem komizmu i dramatycznych spoważnień, ze świetnie utrafionymi w nastrój, słodko-ostrymi songami Renaty Przemyk.
Jacek Sieradzki „Przekrój”
Reżyserkę Anę Nowicką trzeba długo i czule oklaskiwać za wybór repertuarowy. Za próbę zmierzenia się z kontekstem krakowskiego Kazimierza, skansenu pełnego ucukrzonego muzyczno-gastronomicznego folkloru żydowskiego – też.
Łukasz Drewniak „Dziennik Gazeta Prawna”
16 września, środa o 20:00 – Bitwa na teksty 2
Bilety: wstęp wolny
Przygotowanie: Miłosz Majchrzak, Anna Siwoń, Jakub Śledź
Bitwa na teksty to absolutna nowość krakowskiego podziemia literackiego. Ring MMA, dwa mikrofony, dwoje zawodników a przystojny tylko spiker. Jest to impreza pełna metaforycznych sierpowych, poetyckich kopniaków karate i uników w stylu ninja. Przyjdźcie do nas z własnymi tekstami, stańcie twarzą w twarz z przeciwnikiem i znokautujcie go swoją twórczością. W ostatnim starciu w naszym ringu zwyciężyła Anna Siwoń uderzając serią epitetów w lewą skroń Grzegorza Like oraz prawym prostym rzucając o deski Jakubem Śledziem. Teraz Anna rzuca rękawice Wam.
Formuła: zawodnicy muszą przygotować po dwa teksty na formacie a4 o dowolnej tematyce na dwie pierwsze rundy. W finale zadaniem naszych bokserów jest napisanie improwizowanego wiersza z użyciem trzech słów podanych przez publiczność. Niech zwyciężą najlepsi.
Wszystkie ciosy dozwolone! Nie schodź z ringu jak Śledź czy Gołota. Walcz do końca. (J.R.R Rowling)
18 września, piątek o 21:00 – Sex, drugs and psychodela
Bilety: wstęp wolny
Kolejna odsłona naszych pijackich uczt będzie poświęcona sztuce psychodelicznej, czyli tworzonej pod wpływem różnych wspomagaczy, zamulaczy, rozweselaczy i dopalaczy. Musicie nam wybaczyć, że nie wymienimy autorów i tekstów, które będziemy czytali, ale mamy przed sobą cały miesiąc brania ciężkich narkotyków i nie możemy być pewni rezultatów. Na pewno będzie sporo psychodelicznej muzyki i jeszcze więcej przestrzeni dla masy popapranych artystów, którzy będą chcieli podzielić się z nami swoją muzyką i ulubionymi porcjami literatury.
19 września, sobota o 18:00 – Glitch Art is Dead
Miejsce: Galeria w ArtCafe BARAKAH, Paulińska 28 #Kraków
Koordynacja wystawy: Aleksandra Pieńkosz
Opracowanie graficzne: Aleksandra Pieńkosz i Zoe Stawska
Pomoc przy organizacji: Kamil Osękowski, Cyryl Dudek
https://www.facebook.com/glitchartistscollective
http://tumblr.glitchartistscollective.com/