Krystyna Janda, Katarzyna Montgomery, Pani zyskuje przy bliższym poznaniu
Krystyna Janda w rozmowie z Katarzyną Montgomery
Nie ma w Polsce osoby, która nie znałaby Jej głosu, śmiechu i energii. W każdej ze swoich ról teatralnych czy filmowych zjawiskowa i profesjonalna. Jako Agnieszka w „Człowieku z marmuru” wniosła do kina nieznaną świeżość i nową jakość. W „Przesłuchaniu” poruszyła wszystkich i trwale zapisała się w historii kinematografii. W „Tataraku” dotknęła najczulszych strun, w „Boskiej” rozbawiła. Wychowała kolejne pokolenia , które najpierw do Teatru Powszechnego, a teraz do Teatru Polonia i Och Teatru chodzą „na Jandę”. Każdy spektakl z Jej udziałem kończy się owacją na stojąco. Zawsze wierna sobie i widzom. Szczera, bezpośrednia, wymagająca, choć bezdyskusyjnie zyskująca przy bliższym poznaniu.
Katarzynie Montgomery opowiada o swoich najważniejszych rolach – tych życiowych i tych zawodowych, o powstawaniu filmów i przedstawień, o kulisach teatru, za które widzowie nie mają wstępu, o miłości, przyjaźni, śmierci i życiu…
W tej opowieści nie sposób postawić kropkę./ Katarzyna Montgomery
Pisanie. Kontaktowanie się i porozumiewanie za pośrednictwem pisania. To bardzo istotna część mojego życia zawodowego i nie tylko. Mam nadzieję, że tytuł tej książki – „Pani zyskuje przy bliższym poznaniu” – odnosi się w dużej mierze do tego, co zapisałam, wyznałam, zamieściłam. I mam nadzieję, że jest choć w części prawdziwy. /Krystyna Janda
Krystyna Janda – aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, pisarka i piosenkarka. Ma na koncie ponad sześćdziesiąt ról teatralnych i ponad pięćdziesiąt filmowych. Wielokrotnie nagradzana w kraju i na świecie. Uznana za aktorkę stulecia polskiego kina i Człowieka Wolności w kategorii „Kultura” z okazji 25-lecia przemian ustrojowych. W 2004 roku stworzyła fundację a w jej ramach dwa teatry: Teatr Polonia i Och Teatr, które prowadzi do dziś.
Katarzyna Montgomery – dziennikarka. Od 2011 roku redaktor naczelna miesięcznika „Zwierciadło”. Wcześniej pracowała m.in. w dwutygodniku „VIVA”, „Gazecie Wyborczej”. W latach 2007-2014 prowadziła popularny program „Mała czarna” w TV4.
Maria Czubaszek, Nienachalna z urody
Najodważniejsza z dotychczasowych książek znanej satyryczki.
Maria Czubaszek zdradza swoje sekrety i po raz pierwszy mówi o sobie tak szczerze. I tak dużo. Opowiada o ludziach, z którymi się przyjaźniła, pracowała, których mijała w życiu. Komentuje sytuację w kraju (także tę po „dobrej zmianie”). Pewne historie, które czytelnicy już mieli okazję poznać, wreszcie znajdują zakończenie – jak choćby ta, dlaczego nigdy nie pojechała na Galapagos, i jaka jest w tym wina Marcina Wolskiego. A wszystko to, jak zwykle zresztą, jest niezwykle zabawne.
Jednak tylko z pozoru jest to opowieść o niej samej. Satyryczka trzyma w rękach lustro, w którym możemy zobaczyć także siebie i wszystkie nasze wady. Niestety.
Maria Czubaszek mówi wprost to, o czym każdy z nas po cichu myśli, ale boi się powiedzieć głośno.
Agnieszka Osiecka, Neponset
Dotąd niepublikowana, napisana na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych powieść Agnieszki Osieckiej. Jak zawsze osobista, jak nigdy aktualna. Jakby celowo miała się ukazać właśnie dziś.
Preludium do „Białej bluzki”, perpetuum mobile, dzięki któremu możemy udać się w fascynującą podróż śladami nieprzystosowanej do życia, antysystemowej, anarchicznej, a przede wszystkim żywiołowej (rzecznej, dorzecznej i niedorzecznej) bohaterki.
Marta mieszka w Cambridge w USA, realizuje się w pracy, poznaje ciekawych ludzi, dokształca się, uczestniczy w życiu społecznym i towarzyskim, sporo czasu spędza też nad rzeką, którą uwielbia. Z pozoru uosabia współczesną studentkę, rezydentkę realizującą się w multikulturowych (koniecznie) i proobywatelskich (najlepiej) projektach. Jednak nie – jest żebraczką i pamiętnikarką, która wyobraźnią tworzy własną ziemię niczyją, przestrzeń cokolwiek nierealną. Okalające Boston Rzeka Karola oraz tytułowa rzeka Neponset to naturalne granice jej osobliwego rezerwatu.
To tu bohaterka Osieckiej nabawi się tej choroby, która potem naznaczy Elżbietę z „Białej bluzki”.
Marta mówi o sobie, że jest „pojemnikiem, w którym kołaczą się dawne echa i odgłosy”, jest „jak radio zgubione przez astronautów, pędzące przez nieba z resztkami audycji o hodowli bratków lub kurcząt – audycji, której już nikt nie słucha”.
Marta kocha i nie jest kochana. Każdego dnia świat bombarduje ją wrażeniami i omamami, daje się jej we znaki. A ona – pozbawiona dystansu – grzęźnie, spala się, zatraca.
LITERATURA FAKTU
Masa o kilerach polskiej mafii
Jarosław Sokołowski „Masa” w rozmowie z Arturem Górskim
Kim byli zabójcy, którzy wykonywali wyroki śmierci na zlecenie bossów polskiego świata przestępczego? Czy rzeczywiście byli zimnymi profesjonalistami, dla których ludzkie życie nie miało żadnej wartości? Czy wywodzili się z radzieckich służb specjalnych i swój chrzest bojowy przechodzili na frontach wojny w Afganistanie? Czy za swoje usługi pobierali bajeczne honoraria, a może raczej strzelali za darmo, bo nie mieli innego wyboru? Jakimi metodami wykonywali swoją robotę? I czy każdego z nich dosięgnął wymiar sprawiedliwości?
Fascynująca opowieść o zabójcach pracujących na zlecenie mafii.
Sophie Kasiki, Piekło ISIS
Opowieść jednej z niewielu kobiet, którym udało się uciec z Państwa Islamskiego.
Kim jest kobieta, która ze swoim czteroletnim synem wyjeżdża do Państwa Islamskiego? Co spowodowało, że rozsądna, wykształcona kobieta ulega terrorystom?
Sophie Kasiki jest imigrantką, jako mała dziewczynka przyjechała do Paryża z Kamerunu, pochodzi z katolickiej rodziny. Skończyła studia, wyszła za mąż, urodziła synka. Pracuje jako pedagog w ośrodku pomocy dla rodzin mających kłopoty adaptacyjne. Jej podopiecznymi są głównie dzieci imigrantów.
Kiedy pewnego dnia trzech z jej podopiecznych ucieka z kraju i dołącza do syryjskich dżihadystów, Sophie próbuje przekonać ich do powrotu. Nawet obecnie, po przeżyciu prawdziwego koszmaru, Sophie nie potrafi odpowiedzieć, w którym momencie z osoby przekonującej stała się osobą przekonywaną.
Jej młodzi podopieczni świetnie wykonali swoje zadanie i nakłonili Sophie, aby rzuciła męża, rodzinę i pracę i wyjechała do Rakki – stolicy Państwa Islamskiego. W tajemnicy przed wszystkimi ucieka razem z czteroletnim synkiem. Dopiero na miejscu przekonuje się, że wszystko, co jej mówiono, jest ohydnym kłamstwem. Z dnia na dzień z wolnej, niezależnej kobiety staje się niewolnicą Daeshu (ISIS), której w każdej chwili grozi śmierć.
Sophie przeszła wiele, poznała przemoc, przerażającą brutalność i bezwzględność – prawdziwe życie wyznawców Państwa Islamskiego. Tylko dzięki niesamowitej determinacji udało jej się uciec z tego piekła.
Pochodząca z katolickiej rodziny 33-latka z Paryża wyjechała do kalifatu, by wspierać islamskich bojowników. Jest jedną z niewielu kobiet, którym udało się stamtąd wrócić./fronda.pl
Suzanna Eibuszyc, Pamięć jest naszym domem
Niezwykłe świadectwo dwóch pokoleń naznaczonych Holokaustem.
„Pamięć jest naszym domem” to przejmujące wspomnienia urodzonej w Polsce pod koniec I wojny światowej Romy Talasiewicz-Eibuszyc, Żydówki, która dorastała w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej zdołała przedostać się do Związku Radzieckiego i tam walczyła o przetrwanie. Jej pamiętnik, przeplatany wspomnieniami córki, Suzanny, przedstawia zmagania żydowskiej rodziny, która po Holokauście próbuje odbudować życie w powojennej, komunistycznej Polsce. Jest też świadectwem niezwykłej odwagi i wytrwałości Romy, która – choć doświadczona tragedią – nie zatraciła woli życia.
Obejmująca cztery dekady opowieść o miłości i utracie, o nadziejach i wierze w lepsze jutro stanowi fascynującą lekturę. Barwnie i z rozmachem ukazuje codzienność żydowskiej społeczności, która nawet w trudnych warunkach wierzy, że zdoła zbudować nowy świat.
Ten wzruszający dwugłos matki i córki to niezwykłe świadectwo dwóch pokoleń naznaczonych Holokaustem i ich wspólne wołanie, „by czas nie zaćmił i niepamięć”.
Niezapomniana lektura, gorąco polecam. /prof. Matthew Feldman, Teesside University
Gratuluję, Suzanna Eibuszyc napisała bardzo ważną książkę, która będzie inspiracją dla wielu pokoleń./Inge Auerbacher
Ta historia jest o tym, co czuje dziecko w obliczu biedy, strachu i wojny. /dr John Z. Guzlowski, Eastern Illinois University
Wzruszający kronika o losach kobiety żyjącej w bardzo trudnych czasach… wstrząsająca podróż przez dziesięciolecia. /Marilyn J. Harran, Chapman University
POWIEŚĆ OBYCZAJOWA
Maria Ulatowska, Ostatni list
Czy można kochać dwóch mężczyzn naraz? Można. A czy obu można kochać tak samo?
Majka Czerska podobno ma męski charakter. A raczej męskie podejście do życia. Brać, wycisnąć, zostawić. A co tam! Wiarołomna cyniczka, egoistka, przewrotna… A może jednak marzycielka, wrażliwa, miła, serdeczna i ciepła? Jaka jest naprawdę? A może – jak w życiu – trochę taka, trochę inna…
Czy zawsze życie musi być przyjemne? I czy potrafimy sobie je ułożyć tak, jakbyśmy chcieli? Niektóre sprawy toczą się same, rzekomo bez naszego udziału. Tylko – czy możemy trochę zmieniać bieg rzeczy?
Bohaterce tej powieści będzie dane to sprawdzić.
Marisa de los Santos, Jedyna
Seria: Kobiety to czytają!
Poruszająca historia o przyjaźni, rodzinie i rodzinnych sekretach, drugich szansach, groźnej obsesji i odkupiającej mocy miłości.
Eustacia „Taisy” Cleary kochała w życiu trzech mężczyzn: Bena Ransoma – kolegę ze szkoły, swojego brata bliźniaka Marcusa i Wilsona Cleary – uczonego, wynalazcę, podrywacza, milionera i błyskotliwego dupka – swojego ojca.
Przed siedemnastoma laty Wilson porzucił żonę i dwoje dzieci dla nowej rodziny. Od tamtego czasu Taisy widziała się z nim tylko raz. A teraz, dwa tygodnie po ciężkim zawale, Wilson wzywa Taisy do swojego domu – w mieście, w którym się wychowała i którego w dorosłym życiu nigdy nie odwiedziła. Taisy szybko się przekona, że Wilson nadal jest oziębły i władczy, a Ben, jej dawny chłopak, wciąż chowa do niej urazę. Mimo wszystko ma nadzieję na odnowienie tej znajomości. Niełatwa okazuje się również relacja z szesnastoletnią Willow, zaborczo zazdrosną o ojca przyrodnią siostrą.
Rozpisana na dwa głosy – dowcipnej, szczerej i spostrzegawczej Taisy oraz naiwnej, rozczulająco marzycielskiej Willow – „Jedyna” jest wyrazistą, zabawną, nostalgiczną powieścią o sile więzi rodzinnych i nierzadko mrocznych zakamarkach ludzkiego serca.
Ciepło, lekko i z humorem, pewną ręką poprowadzona opowieść o tym, jak więzi rodzinne i przyjaźń przetrwają pomimo straszliwych nieporozumień i długo skrywanych tajemnic”. /Christina Baker Kline, autorka „Sierocych pociągów”
Judith Fertig, Życie ma smak pomarańczy
Pierwsza powieść uznanej autorki książek kucharskich. Po tej lekturze na pewno zapragniecie dokładki!
Claire O’Neil, zwana Nelly, zajmuje się pieczeniem ciast, jednak ma też pewien wyjątkowy talent. Tak jak każdy prawdziwy szef kuchni potrafi wychwycić zmienne, ulotne smaki, które umykają większości z nas, tak Neely „czuje” emocje – „pomarańcza pobudza, cynamon zatrzymuje wspomnienia, a śliwka jest zadowolona z siebie”. Smaki i emocje pozwalają jej zajrzeć w głąb duszy każdego z klientów, dzięki czemu może dopasować swoje wypieki do indywidualnych potrzeb – pomoże uczcić prawdziwą miłość, przezwyciężyć strach, a nawet przeżyć żałobę i pogodzić się ze stratą kogoś bliskiego.
Kiedy jej dotychczasowe życie obraca się w gruzy, Neely decyduje się wrócić do rodzinnego Millcreek Valley. Cukiernia, którą tam otwiera, to cudowny, kameralny lokal, dokładnie taki, o jakim zawsze marzyła – a jednak każdy z jej nowych klientów nosi w sobie jakiś sekret, czasem mroczny, innym razem wyjątkowo intrygujący. Kiedy jeden z takich smaków zaczyna powracać z niepokojącą intensywnością, Neely już wie, że oto natknęła się na historię sprzed lat, która zasługuje na to, by ją opowiedzieć. Rozwiązanie tej zagadki może pomóc także jej.
Smakowita lektura (…). Niczym najlepszy szef kuchni Judith Fertig łączy historię utalentowanej adeptki sztuki cukierniczej, która rozpoczyna wszystko od nowa w rodzinnym miasteczku gdzieś na Środkowym Zachodzie, z intrygującą zagadką z czasów Wielkiej Depresji. /Beatriz Williams, autorka „Zanim mnie pokochasz”
Na przykładzie niewielkiego miasteczka pełnego głęboko skrywanych sekretów i tajemnic z przeszłości Fertig udowadnia czytelnikowi, że przyjaźń, rodzina i pyszne jedzenie potrafią leczyć stare rany. Prawdziwa uczta dla zmysłów. /Jill Shalvis, autorka „Szczęśliwej przystani”
W swojej niezwykłej powieści Fertig serwuje nam wielowarstwową historię rodziny i miłości, straconych, a potem odnalezionych (..). Szczypta realizmu magicznego intryguje dodatkowo. /RT Book Reviews
Susan Sussman, Zacznij od nowa
Wszystko zaczyna się, kiedy po śmierci najbliższej przyjaciółki Barbara z dnia na dzień rzuca palenie. Na początku prawie nie zauważa, że trochę przytyła, w końcu przecież zawsze była dosyć szczupła. Kolejne kilka kilogramów, tłumaczy sobie, to stan przejściowy. Ale kilka następnych? Sytuacja staje się coraz trudniejsza, a mąż, dzieci i przyjaciele Barbary zaczynają traktować ją zupełnie inaczej.
Barbara, uwikłana w diety Strażników Wagi, programy żywieniowe i treningi, odkrywa, że jej problemy rosną wraz z obwodem w pasie. Po powrocie do pracy spotyka Maca, seksownego reportera kryminalnego, który sprawia, że jej pogląd na świat także się poszerza. A może „chuda” wcale nie znaczy „idealna”… może rozmiar trzydzieści sześć nie gwarantuje szczęścia…
„Zacznij od nowa” opowiada o zyskiwaniu i traceniu: kilogramów, mężów, nawyków i przyjaciół. To wspaniała powieść, inteligentna, dowcipna i bardzo wzruszająca. /Susan Isaacs
Marco Magini, Jakby nikogo nie było
Kto w Srebrenicy chciał ocalić swą niewinność, musiał umrzeć.
Irina nie wiedziała, po co tutaj przyszliśmy – zresztą skąd miała wiedzieć. Koniec końców, zakochała się w długowłosym chłopaku z gitarą, a ten właśnie po raz trzeci miał wstąpić w szeregi. Właściwie to nie wiem, z kim mam iść na wojnę. Ja? Powinni uznać mnie za rzadki przypadek prawdziwego Jugosłowianina. Urodzony kilka kilometrów stąd, w części Bośni i Hercegowiny, gdzie Serbowie stanowili większość, w chorwackiej rodzinie. Nie, żeby robiło mi to jakąś różnicę. Moje pokolenie nie dociekało, czy dziewczyna, z którą się spotykam, jest Serbką czy Chorwatką, czy kolega, z którym gram w nogę, jest muzułmaninem.
W Srebrenicy, latem 1994, podczas czterech dni masakry z rąk Serbów straciło życie ponad osiem tysięcy bośniackich mężczyzn i chłopców. Masowe egzekucje trwały od rana do nocy, zaś ludobójstwo narodu bośniackiego zostało uznane w Europie za największą tragedię od czasów czystek etnicznych podczas drugiej wojny światowej.
Dražen Erdemović to jedyny członek 10. plutonu sabotażowego osądzony jako zbrodniarz wojenny – dwudziestoletni chłopak, pół Serb, pół Chorwat, który, przytłoczony ogromnym poczuciem winy, dobrowolnie złożył zeznania i poddał się procesowi. W powieści Maginiego jego opowieść splata się z historią Dirka – jednego z błękitnych beretów sił pokojowych ONZ-u, oraz z opowieścią Romeo Gonzalesa, sędziego uczestniczącego w procesach haskich, któremu w dwa lata po zakończeniu konfliktu przychodzi sądzić Erdemovicia, „chłopaczka w źle uszytej, taniej, zielonej koszuli”.
Choć od wydarzeń w Srebrenicy minęło ponad dwadzieścia lat, powieść Maginiego porusza niezwykle aktualne kwestie. To opowieść o potwornościach wojny etnicznej, sile nienawiści i kruchości człowieczeństwa – i o tak bardzo umownych granicach między złem a dobrem.
PROZA OBCA
John Irving, Modlitwa za Owena
Historia osobliwa i wzruszająca, okraszona czarnym humorem, pełna mrocznego, gorzkiego symbolizmu.
Najbardziej niezwykły utwór w dorobku pisarza, łączący elementy powieści inicjacyjnej i surrealistycznej, komedii, rozprawy teologicznej, pamfletu politycznego.
Snując opowieść o dorastaniu pokolenia, któremu przyszło się zmierzyć z doświadczeniem wojny w Wietnamie, autor podjął próbę przeniknięcia tajemnicy ludzkiego losu. Kluczem do niej jest kontrowersyjna postać tytułowego bohatera. Kim jest Owen Meany? Ofiarą ślepego trafu czy też wizjonerem, który przejrzał zamysły samego Boga? Nowym Mesjaszem czy bluźniercą? Zbiorowym sumieniem pokolenia młodych Amerykanów walczących w Wietnamie, czy może wyzwaniem – albo przestrogą?
POWIEŚĆ HISTORYCZNA
Anne Jacobs, W cieniu tajemnic
Dla wszystkich fanów „Downton Abbey”.
Augsburg, jesień 1913 roku. Biednie ubrana dziewczyna idzie w kierunku imponującej posiadłości, połączonej z przedsiębiorstwem włókienniczym. Nazywa się Marie Hofgartner i zamierza starać się o przyjęcie na posadę pomocy kuchennej. Przepych domostwa początkowo zupełnie przytłacza dziewczynę, która wychowała się w sierocińcu. Właściciele fabryki, rodzina Melzerów, zatrudniają cały zespół pracowników i Marie nie jest łatwo odnaleźć się wśród nich. Z czasem jednak sierotę zaczyna darzyć szczególnym uczuciem najmłodsza z rodzeństwa Melzerów, Katharina i… nie tylko ona. Gdy Paul, pierworodny syn i dziedzic właścicieli poznaje dziewczynę o wielkich, ciemnych oczach, dotychczasowy spokój panujący w rodzinie, staje pod znakiem zapytania. Nikt też nie wie, co właściwie skłoniło głowę rodziny, pana Melzera do zatrudnienia Marie…
Sarah Waters, Niebanalna więź
Londyn, 1874 rok, Margaret Prior, inteligentna, niezależna młoda dama, aby odzyskać równowagę psychiczną po śmierci ojca, zaczyna odwiedzać więźniarki odsiadujące karę w ponurym zakładzie Millbank. Tam, wśród pospolitych złodziejek, morderczyń i ulicznic, spotyka Selinę Dawes, która do niedawna święciła triumfy w londyńskim towarzystwie jako nadzwyczaj uzdolnione medium. Początkowo Margaret sceptycznie odnosi się do „talentu” dziewczyny. Potem jednak stopniowo zaczyna wkraczać w świat duchów i cieni. Między obiema młodymi kobietami wytwarza się niezwykła więź…
„Niebanalna wieź” jest wspaniałą książką z każdego punktu widzenia. Stylowa./„Guardian”
Dzieło intensywne…Sarah Waters jest feministycznym Dickensem. /„Telegraph”
Sarah Waters jest tak genialną pisarką, że jej czytelnicy wierzą we wszystko, co napisze. /„Daily Mail”
HISTORIA
Gudrun Schwarz, Żony SS-manów
Kobiety w elitarnych kręgach Trzeciej Rzeszy
Organizacja SS wzorowana była na zakonach rycerskich, choć Heinrich Himmler już w 1929 r. mówił o przekształceniu jej we wspólnotę rodów – mężczyzn i kobiet. Miała to być elita narodu niemieckiego i jednocześnie rasa panów, władająca podbitymi terenami. Wydany w 1931 r. „Rozkaz o zaręczynach i małżeństwie” precyzyjnie określał, jakie kryteria musi spełniać żona esesmana i jaką ma pełnić rolę – zgodnie z zamysłami Reichsführera SS.
Liczne spośród żon esesmanów były nie tylko wtajemniczone w działalność swych mężów, lecz także aktywnie w niej uczestniczyły, były wspólniczkami w ich zbrodniach. Niektóre z nich mieszkały w osiedlach przylegających do obozów koncentracyjnych. Wychowywały tam dzieci, prowadziły życie towarzyskie, obchodziły święta, z zainteresowaniem zwiedzały miejsca pracy małżonków oraz przygotowywały się do pełnienia roli władczyń Wschodu.
W swojej wnikliwej i świetnie udokumentowanej książce Gudrun Schwarz pokazuje splot cech charakteru i okoliczności, które sprawiły, że te niemieckie kobiety doskonale się czuły u boku zbrodniarzy, a nawet potrafiły określać życie w pobliżu obozu jako „idyllę”.
Książka „Żony SS-manów” obala mit, zgodnie z którym kobiety w nazistowskiej machnie zbrodni były jedynie ofiarami okoliczności – i pokazuje ich prawdziwe, przerażające oblicze.
Andrew Robinson, Szyfr Egiptu
Jean-François Champollion i hieroglify
Pierwsza w Polsce książka o człowieku, który odczytał hieroglify egipskie.
Tajemnice starożytnego Egiptu fascynowały Greków i Rzymian na długo przed nadejściem naszej ery. Jednak już wówczas nie było na świecie nikogo, kto potrafiłby odczytać pismo, którym posługiwali się starożytni Egipcjanie. Treść hieroglifów była nieodgadnioną zagadką dla Aleksandra Macedońskiego, Juliusza Cezara, a także królowej Kleopatry.
W ciągu następnych niemal dwóch tysięcy lat nikt nie potrafił złamać egipskiego szyfru. Wątpiono nawet, czy w ogóle jest to możliwe. Do odczytania hieroglifów potrzeba było szczęśliwego przypadku i geniusza, który będzie go umiał wykorzystać. Geniusz – Jean-François Champollion – przyszedł na świat w 1790 roku. Szczęśliwy przypadek – odkrycie kamienia z Rosetty – wydarzył się dziewięć lat później. Wkrótce egipskie hieroglify miały przemówić, pierwszy raz po tysiącach lat milczenia.
W swojej barwnej i pod każdym względem wyjątkowej książce Andrew Robinson opowiada niezwykłą historię odczytania egipskich hieroglifów i dramatycznego życia Jeana-François Champolliona. To prawdziwa perła wśród – bardzo nielicznych – książek poświęconych tej postaci. „Szyfr Egiptu” to także pierwsza książka o Champollionie, jaka ukazuje się w języku polskim.
Jeśli pasjonowały cię książki o łamaniu szyfrów, to ta jest właśnie dla ciebie. /„The Washington Post”
Niezwykle ważna książka, ukazująca nie tylko narodziny egiptologii, ale przede wszystkim geniusza przy pracy. /„The Independent”
FANTASTYKA
Terry Pratchett, Pasterska korona
Ostatnia powieść ze Świata Dysku.
Drżenie światów.
Głęboko w Kredzie coś się poruszyło. Sowy i lisy to wyczuwają. Tiffany także, przez swoje buty. To dawny nieprzyjaciel gromadzi siły.
To czas zakończeń i początków, starych przyjaciół i nowych, rozmycia granic i przesunięcia mocy. Teraz to Tiffany stoi pomiędzy światłem i ciemnością, dobrem i złem.
Horda elfów szykuje się do inwazji i Tiffany musi wezwać wszystkie czarownice, by stanęły przy niej. By broniły świata. Jej świata.
Będzie rozliczenie…
To nie jest po prostu świetna powieść o Dysku, to powieść niezwykła… Wspaniałe podsumowanie. /Kat Brown, „Daily Telegraph”
Premiera: maj 2016
Materiały prasowe: Prószyński i S-ka