Teatr im. Juliusza Słowackiego przedstawia plany repertuarowe i zaprasza na spektakle w różnych miejscach w Krakowie.
24.01.2019 – Trzy kobiety
Scena Miniatura
Trzy kobiety
Trzy reżyserki. Trzy aktorki. Trzy spojrzenia na życie i twórczość Stanisława Wyspiańskiego. Magda Miklasz w Patrzę, patrzę, patrzę… zastanawia się nad tym, czy wpatrując się wystarczająco głęboko w obraz, da się dostrzec w nim człowieka? Jak bardzo tymczasowa jest sztuka i natchnienie? Czym są obrazy, z których ulatuje… dusza? Renata Piotrowska-Auffret w Wiem, uwielbiasz zwiędłe kwiaty przygląda się Teosi, żonie chorego artysty. Jak ona zapisałaby wspomnienia o Wyspiańskim? Jak mówiłaby o jego chorobie, o jego ciele? A Ewa Rucińska w Izolatce Konrada pyta, co znaczy Wyzwolenie w czasach ”późnej polskości”? Czy w 2018, jako naród i społeczeństwo możemy powiedzieć o sobie: wyzwoleni? Trzy kobiety to wydarzenie z pogranicza teatru, performance’u, wykładu i choreografii eksperymentalnej. To trzy intymne spotkania z Mistrzem.
Patrzę, patrzę, patrzę…
Reżyseria: Magda Miklasz
Koncepcja i scenografia: Magda Miklasz, Amadeusz Nosal
Dramaturgia i wideo: Amadeusz Nosal
Performuje: Marta Waldera
Muzyka: Magda Miklasz i Marta Waldera
Pomoc scenograficzna: Szymon Wierzchowski
Producent: Bożena Sowa
Wiem, uwielbiasz zwiędłe kwiaty
Koncepcja, reżyseria, choreografia, teksty: Renata Piotrowska-Auffret
Wykonanie i współpraca: Aleksandra Osowicz
Muzyka: ludowa, Marcin Janus
Kostium i scenografia: Katarzyna Fabińska
Konsultacje merytoryczne: Monika Śliwińska
Wsparcie merytoryczne i trening (polskie tańce tradycyjne): Piotr i Bogumiła Zgorzelscy
Producent: Izabella Oleś
Izolatka Konrada
Reżyseria: Ewa Rucińska
Oprawa wizualna, kostium i rekwizyty: Stefania Chiarelli
Producent: Izabella Oleś
Występuje: Agnieszka Kościelniak
Trzy projekty pierwotnie powstały w ramach wydarzenia Labirynt zwany Wyspiański, części festiwalu Wyspiański wyzwala.
01.02.2019 – Imię róży
Duża Scena
Imię róży
Imię róży to historia kryminalna dziejąca się w średniowiecznym opactwie Benedyktynów. Franciszkanin Wilhelm z Baskerville i benedyktyński nowicjusz Adso z Melku próbują rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci mnichów i odnależć zakazaną księgę. Jest to opowieść o miłości, która jest zabroniona. Czym jest taka miłość? Czy chodzi o miłość cielesną, czy duchową? A może chodzi o miłość do książek, do mądrości, wiedzy, o miłość braterską, miłość do Boga, a może o miłość, która prowadzi do zbrodni? Umberto Eco – pisząc o powodach napisania powieści – wyznaje, że „miał ochotę otruć mnicha“. Czy miłość w klasztornych murach może być zbrodnią? Czy miłość to trucizna?
Tłumaczenie: Adam Szymanowski
Adaptacja i reżyseria: Radosław Rychcik
Scenografia i kostiumy: Anna Maria Karczmarska
Asystent scenografa: Przemysław Czepurko
Muzyka i multimedia: Michał Lis, Piotr Lis
Światło: Paulina Góral
Choreografia: Jakub Lewandowski
Inspicjent, asystent reżysera: Bartłomiej Oskarbski
Producent: Agata Schweiger
Obsada: Tomasz Augustynowicz, Pola Błasik, Rafał Dziwisz, Maciej Jackowski, Karol Kubasiewicz, Grzegorz Łukawski, Daniel Malchar, Tomasz Międzik, Antoni Milancej, Krzysztof Piątkowski, Sławomir Rokita, Marcin Sianko, Feliks Szajnert, Rafał Szumera, Jerzy Światłoń, Tadeusz Zięba.
15.02.2019 – Wanda
Foyer w Teatrze Słowackiego
Wanda
Gdyby Stanisław Wyspiański miał napisać swój biogram, z pewnością nie brakowałoby mu pozycji godnych wymienienia w rubryce „osiągnięcia”. Autor Wesela, Wyzwolenia, do tego uznany malarz, poeta i czwarty Wieszcz Narodowy nie ma się przecież czego wstydzić… Może jednak warto odwrócić wzrok od głównej kolumny tekstu i rzucić okiem na rubrykę „wpadki”. Jedno z miejsc w tym dziale niewątpliwie zajmuje Legenda – pierwszy dramat Wyspiańskiego – napisany z właściwą mu wiarą i rozmachem… i z niemal taką samą pasją schlastany przez krytykę. Dysponując nie tylko tekstem Legendy, ale także zapisami korespondencji Wyspiańskiego z przyjaciółmi oraz licznymi – i bez wyjątku negatywnymi – wypowiedziami ówczesnej krytyki, rekonstruujemy pierwsze kroki, jakie krakowski wieszcz stawiał w świecie dramatu. Obserwujemy Wyspiańskiego zmagającego się z dziwnym i dawnym językiem staropolskich bohaterów, komponującego własną muzykę do spektaklu, a nawet przerabiającego na potrzeby Legendy fortepian.
Tekst: Sandra Szwarc/Stanisław Wyspiański
Muzyka: Karol Nepelski
Reżyseria: Małgorzata Warsicka
Produkcja: Bartosz Jelonek
Obsada: Hanna Klepacka, Anna Paruszyńska, Marcin Kalisz, Tadeusz Zięba
Projekt pierwotnie powstał w ramach wydarzenia Labirynt zwany Wyspiański, części
festiwalu Wyspiański wyzwala.
01.03.2019 – Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną
Scena MOS
Ta zionąca seksizmem i zwykłym chamstwem książka przez ponad 16 lat od pierwszego wydania zdążyła się już zestarzeć i nieoczekiwanie stać aktualna na nowo. W dobie wychodzących spod ziemi demonów nacjonalizmu Wojna polsko-ruska Doroty Masłowskiej nabiera porażającego, jadowitego blasku. W naszej adaptacji tę historię, historię pewnej bzdurnej, lub zupełnie nie bzdurnej, wojny, wojny z ruskami, z wszelkim obcym, oraz historię głównego bohatera, Silnego, opowie pięć dziewczyn, które spotkał na swojej popapranej drodze pierwszy dresiarzo-husarz Rzeczypospolitej.
Dorota Masłowska „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną”
Adaptacja i dramaturgia: Mateusz Pakuła
Reżyseria: Paweł Świątek
Scenografia: Marcin Chlanda
Muzyka: Dominik Strycharski
Obsada: Karolina Kazoń, Anna Paruszyńska, Marta Konarska, Natalia Strzelecka, Marta
Waldera, Katarzyna Zawiślak-Dolny
Kwiecień 2018 – Turnus mija, a ja niczyja
Scena MOS
Kolejny turnus w domu zdrojowym. Nowi kuracjusze przybywają do źródeł, by podreperować zdrowie, uczęszczać na zabiegi i gimnastykę, chodzić na spacery, a przede wszystkim tańczyć. Ordynatorem ośrodka jest Józef Dietl, lekarz wybitny. Lekarz, który rozumie, że leczenie nie może się udać bez miłości, czy choćby sanatoryjnego romansu. Stworzył więc przepis na eliksir, który pozwala poczuć pierwsze upojenie nawet tym, którzy zdążyli już powrócić do pieluch. Przepis… który zgubił, i teraz poszukuje go po ośrodku, próbując przypomnieć sobie jego skład. Wraca pamięcią do czasów i miejsc, gdy starał się go stworzyć. Podróżuje w przeszłość mityczną i historyczną… a kuracjusze jak najsumienniej poddają się rygorowi diet i ćwiczeń, by odzyskać utraconą formę, a popołudniami rzucają w wir towarzyskiego życia. Być może zagadka eliksiru pozwoli cofnąć czas? Być może czas jest jednak dobry taki, jaki jest – kiedy właśnie teraz, na emeryturze, niedomagające ciało ma jeszcze jedną szansę na miłość, a jeszcze lepiej: na seks.
Reżyseria: Cezary Tomaszewski
Scenografia i kostiumy: BRACIA
Charakteryzacja: Kacper Rączkowski
Fortepian: Weronika Krówka
Światła: Jędrzej Jęcikowski
Maj 2019 – Lalka
Duża Scena
Lalka
Tradycyjne wartości wyczerpały się, pozytywizm okazał się utopią, modernizm nie wykształcił jeszcze swoich narzędzi. W takich warunkach ludzie za wszelką cenę próbują dopiąć swoich celów. Aktywność ta jednak nie opiera się na czystości intencji i ludzkich namiętności, bardziej przypomina szamotaninę szaleńca. Tu światem nie rządzi ani pieniądz, ani miłość. Wszystkie działania zdają się podtrzymywaniem jakiejś iluzji. Nawet państwo jest czysto iluzoryczne. Jaka to iluzja? Dlaczego jest tak cenna? Dlaczego wszyscy jej tak pożądają, choć pożądanie to jest całkowicie wyniszczające? Czyż ten fantazmatyczny obiekt pożądania nie jest słodką obietnicą posiadania władzy? Władzy wykraczającej poza świat wartości i międzyludzkich relacji. Władzy, która swą siłę czerpie z urojenia? Czyż nie tym jest właśnie ów mityczny „metal lżejszy od powietrza”?
Bolesław Prus „Lalka”
Adaptacja i dramaturgia: Tomasz Cymermann
Reżyseria: Wojtek Klemm
Scenografia: Magdalena Gut
Kostiumy: Julia Kornacka
Muzyka: Albrecht Ziepert
Producent: Bartosz Jelonek
8 i 9.06.2019 – Smok!
Dziedziniec arkadowy Zamku Królewskiego na Wawelu
Zafascynowani światami z Hobbita, Harrego Pottera czy Shreka zapominamy o naszej rodzimej mitologii: o naszych prasłowiańskich bogach, bohaterach i bestiach. Żyją oni w naszej świadomości najczęściej tylko w zinfantylizowanej, odpustowej formie. A gdyby spróbować faktycznie wybrać się do tamtego świata? IX wiek. Początki państwa polskiego. Woj Krak zostaje królem nowego państwa i zasiada na tronie w grodzie zwanym na jego cześć Krakowem. W mądrym rozwoju państwa pomagają staremu już władcy jego dzieci: Lech, Krak oraz Wanda. Łąki zamieniają się w pastwiska, lasy w pola uprawne. Prastare siły natury z bólem znoszą te zmiany. Do czasu kiedy topory docierają do świętego gaju. Wtedy nad Krakowem pojawia się… smok. Pustoszy ziemie, zabija zwierzęta i ludzi. Przerażony lud zaczyna składać bestii ofiary. A rządzący szukają sposobu, jak ją pokonać.
Tekst i reżyseria: Jakub Roszkowski
Scenografia: Mirek Kaczmarek
Muzyka: Stefan Wesołowski; wykonanie: Chór Mieszany Katedry Wawelskiej pod batutą
Andrzeja Korzeniowskiego
Ruch sceniczny: Maćko Prusak
Spektakl dla widzów od 8 lat.
Materiały prasowe: Teatr im. Juliusza Słowackiego