POP-UP: znikający teatr zlokalizowany w specjalnie skonstruowanym sferycznym namiocie to chwilowa, efemeryczna instytucja, która stanowi propozycję alternatywnej formuły teatru publicznego. Przez miesiąc na terenie kampusu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie odbędą się pokazy siedmiu różnych spektakli, w tym aż cztery premiery. Do tworzenia POP-UP zostali zaproszeni między innymi tacy artyści, jak Krystian Lupa, Michał Borczuch, Iga Gańczarczyk, Marcin Masecki oraz chorwacki reżyser Oliver Frljić.
POP-UP / 17 PAŹDZIERNIKA – 15 LISTOPADA / KRAKÓW
W październiku 2015 roku w Krakowie na terenie kampusu Uniwersytetu Ekonomicznego otwarty zostanie Teatr POP-UP. Nazwa projektu nawiązuje do idei pop-up store – z angielskiego „znikający sklep”. Pop-up’y pojawiły się na początku XXI w. w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Były to sklepy, które otwierały się na krótki czas, oferowały limitowane serie produktów, a po wyprzedaniu towaru były zamykane, pozostawiając swoich klientów w niedosycie, ale też z poczuciem uczestnictwa w wyjątkowej ofercie. POP-UP będzie miał swoja siedzibę w sferycznym namiocie – kopule o kształcie globu przypominającej przestrzenie wymyślone przez Buckiministera Fullera – amerykańskiego architekta, filozofa i wizjonera. Bryły Fullera, początkowo konstruowane dla wojska, później były wykorzystywane jako metafora nowego widzenia świata przez artystów, naukowców, architektów. Łatwe w montażu, mobilne, dające możliwość kształtowania nowego środowiska architektonicznego, ekologicznego, społeczno-artystycznego. Choć Fuller nie jest naszą bezpośrednią inspiracją, łączy nas z jego ideą potrzeba wykreowania nowej przestrzeni, zarówno w sposób realny, jak i metaforyczny.
Nasz projekt zbiega się w czasie z obchodami 250 rocznicy powstania pierwszego teatru publicznego w Polsce oraz z 25 rocznicą zmiany systemowej. Jest to dobra okazja, aby podjąć dyskusję – poprzez praktykę i działanie – na temat tradycyjnych modeli instytucji artystycznych i wdrożyć propozycje alternatywne.
Czym jest działanie teatralne w miejscu chwilowym, efemerycznym, na krótko powołanym do istnienia? Czy takim efemerycznym, znikającym miejscem może być teatr – instytucja, która wbrew naturze wytwarzanych w niej dzieł, domaga się zazwyczaj przywileju długiego trwania, która z tradycji czyni świętość, swoje istnienie opiera na kulturowej pamięci oraz ustalonych raz na zawsze zasadach produkcji i, związanych z nimi, nieświadomych lub półświadomych mechanizmach autocenzury.
Teatr POP-UP działa zaś szybko i krótko, stosuje reguły jednorazowe, pozwala sobie cenić wyżej pamięć indywidualną niż pamięć zbiorową, marzy o spotkaniu z przypadkowymi widzami (licząc się z możliwością konfliktu i odrzucenia), nie jest bezinteresowny, bo nawet bezinteresowność odsłania tutaj własne powody i nadzieje. Spektakl w teatrze POP-UP nie może więc wspierać się na autorytecie instytucji, ani legitymizować jej istnienia, ponieważ przyczyna jego powstania musi być osobista i jednorazowa. Nie walczy jednak z instytucją, aby nie tracić chwilowo skumulowanej energii. Może mieć charakter społecznej i estetycznej interwencji, ale także trudnej do wyjaśnienia potrzeby zakłócenia starych procedur. Jest interesowny, ponieważ nieuchronnie odsłania przyczynę swojego powstania i nie jest w stanie zamaskować sposobów własnej produkcji opartych na deficycie środków. Choć jest teatrem ubogim, nie czyni jednak z ascezy ani reguły estetycznej, ani światopoglądowej.
Teatr POP-UP nie chce być prototypem nowego modelu instytucji teatralnej ani laboratorium nowych form sztuki scenicznej, ponieważ zawsze staje się ostatecznie miejscem własnego wymazania, instancją braku kontroli nad pozostawionymi przez siebie śladami oraz zasadą otwarcia na niezaprogramowane przez własne efemeryczne istnienie, nieznane dotąd lub przeoczone, możliwości.
WYDARZENIA PREZENTOWANE W RAMACH POP-UP W KRAKOWIE:
20, 21 PAŹDZIERNIKA Zostań. Zostań Michał Borczuch / Antoni Beksiak / Marcin Masecki
godz. 19:00, POP-UP
Michał Borczuch będzie pracował nad kolejnym, trzecim już, spektaklem z udziałem dzieci z szamocińskiego domu dziecka i z Teatru Stacja Szamocin. Punktem wyjścia będzie twórczość Gustava Mahlera, między innymi jego liryczne pieśni Kindertotenlieder do słów Friedricha Rückerta. Marcin Masecki – kompozytor, któremu szczególnie bliskie jest przetwarzanie muzyki późnego romantyzmu, traktowanego krytycznie jako historyczny język dźwiękowy – skomponuje do szamocińskiego przedstawienia epizody muzyczne, będące przetworzeniem Mahlerowskiego materiału. Nad dramaturgią muzyczną spektaklu czuwał będzie Antoni Beksiak, który przeprowadzi z dziećmi warsztaty z zakresu sztuki dźwięku. W czasie ich trwania stworzona zostanie muzyczna narracja spektaklu (sonosfera), na którą złożą się między innymi efekty wokalne, dźwięki wytworzone przez różnego rodzaju przedmioty i elementy nagrań terenowych.
24 PAŹDZIERNIKA ROMVILLE Justyna Pobiedzińska / Elżbieta Depta
godz. 19:00, POP-UP
Spektakl Romville powstał na podstawie kilku reportaży zebranych w całej Polsce przez reporterkę Justynę Pobiedzińską i reżyserkę Elżbietę Deptę. Przedstawienie spróbuje odpowiedzieć między innymi na pytanie, gdzie zaczyna się nienawiść. Jedną z głównych opowieści wykorzystanych w spektaklu jest historia z Legnicy: w listopadzie zeszłego roku podczas meczu Zagłębie Lubin – Miedź Legnica, ktoś rozdał kibicom tysiąc szalików z napisem „Łowcy Cyganów”. Następnego dnia do jednej ze szkół grupa uczniów przyszła ubrana w te właśnie szaliki.
25 PAŹDZIERNIKA Сварка*(swarka)/SPRZECZKA Katarzyna Szyngiera / Mirosław Wlekły
godz. 20:30, POP-UP
Swarka robi się wtedy jak komuś obca kurka wejdzie na podwórko. Albo jak się ludzie poprztykają w nosy. Bo jak się mocno poprztykają, to już jest draka.
Katarzyna Szyngiera, absolwentka Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie, stworzy projekt teatralny we współpracy z Mirosławem Wlekłym, reporterem „Dużego Formatu” – dodatku do „Gazety Wyborczej”. Spektakl powstanie w oparciu o materiały zebrane w czasie spotkań ze świadkami Rzezi Wołyńskiej w Polsce i na Ukrainie. Duet podejmie próbę stworzenia alternatywnej wersji tragicznej historii poprzez rozmontowanie konfrontacyjnych dyskursów. Różnymi metodami będą starali się odnaleźć płaszczyznę dialogu w przeczących sobie relacjach obu stron konfliktu. Historyczny nacjonalizm zostanie wpisany w perspektywę współczesnych narodowościowych antagonizmów.
27, 28 PAŹDZIERNIKA WEHIKUŁ CZASU Aśka Grochulska / Lucy Sosnowska
godz. 19:00, POP-UP
Wehikuł czasu to podróż w czasie, która rozpocznie się z chwilą wejścia do tajemniczego obiektu-instalacji. Podróż umożliwi weryfikację wizji przyszłości, które dominowały w masowej wyobraźni w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku, urzeczywistniająca je „tu i teraz”. Jednym z kluczowych elementów zdarzenia jest jego partytura – autorski tekst, powstający w nieustannym dialogu ze wszystkimi elementami podróży. Dzięki użyciu gamebook’ów wydawanych w latach 90-tych partytura będzie miała konstrukcję otwartą, a widz będzie każdorazowo decydował o ostatecznym przebiegu zdarzenia.
4, 5, 6 LISTOPADA SPI->RA->LA Krystian Lupa / Iga Gańczarczyk / Piotr Skiba
godz. 18:00 i 22:00 codziennie, POP-UP
Krystian Lupa, Iga Gańczarczyk i Piotr Skiba przygotują specjalnie dla POP-UP’u projekt oparty o grę między fikcją a rzeczywistością. Eksperyment na pograniczu medium teatru i instalacji wizualnej będzie prezentowany w „znikającym teatrze” sześciokrotnie, po dwa pokazy przez trzy wieczory.
13, 14, 15 LISTOPADA NIE-BOSKA. WYZNANIE Oliver Frljić / Agnieszka Jakimiak / Joanna Wichowska / Goran Injac
godz. 19:00, POP-UP
W grudniu 2013 roku w Starym Teatrze w Krakowie miała odbyć się premiera spektaklu w reżyserii Frljiica „Nie-Boska komedia. Szczątki” inspirowanego tekstem Krasińskiego. Jak można wciąż przeczytać na stronie internetowej teatru przedstawienie miało postawić pytania: co oznacza dla nas dzisiaj dziedzictwo klasyków? Czy możemy być wobec nich ufni? W jaki sposób czytamy i pamiętamy ich (arcy)dzieła? I – czy nasza pamięć o nich jest niewinna? Tuż przed premierą doszło do zerwania prób przez dyrekcję teatru, co tłumaczone było niebezpieczeństwem zamieszek inicjowanych przez radykalnie prawicowe środowiska polityczne Krakowa. Spektakl dokumentalny, będzie stawiał te same pytania, które Frljiic zadał pracując na narodowej scenie dwa lata wcześniej, jednak które w kontekście tamtych zdarzeń wybrzmią zupełnie inaczej. Kwestia „niewinności pamięci”, a także granice cenzury, zdają się być kluczowym tematem tego projektu.
Wszystkie spektakle odbywają się na terenie kampusu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie przy ul. Rakowickiej 27.
BIOGRAMY TWÓRCÓW POP-UP
Jolanta Janiczak, Wiktor Rubin – dramatopisarka i reżyser. Jolanta Janiczak (rocznik 1982) jest absolwentką psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, Wiktor Rubin (rocznik 1978) ukończył socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i studia na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Razem pracują od 2007 r. Janiczak była odpowiedzialna za adaptację tekstu i dramaturgię większości spektakli reżyserowanych przez Rubina, m.in.: Drugie zabicia psa Marka Hłaski w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Cząstki elementarne Michela Houellebecqua w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Orgię Piera Paolo Pasoliniego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Rubin wyreżyserował dramaty autorstwa Janiczak, m.in. Joannę Szaloną; Królową i Carycę Katarzynę w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. Za ten ostatni spektakl zostali nagrodzeni Paszportem Polityki 2014 w kategorii Teatr. Twórców interesuje historia, w szczególności biografie kobiet, ich spektakle tworzą, jak pisze Aneta Kyzioł w Tygodniku „Polityka”: „estetyczne i myślowe kolaże, w których to, co prawdziwe, miesza się z tym, co domyślone”. Ich najnowsze produkcje to Towiańczycy. Królowie chmur i Sprawa Gorgonowej w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Detroit. Historia ręki w Teatrze Polskim w Bydgoszczy oraz projekt Jakiż to chłopiec piękny i młody z udziałem mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Lisówkach w ramach programu Wielkopolska: Rewolucje.
Michał Borczuch – rocznik 1979, reżyser, absolwent Wydziału Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zeszłoroczny stypendysta prestiżowego programu The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative dla najzdolniejszych młodych artystów z całego świata. Borczuch większość swoich spektakli wyreżyserował w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie: Wielki człowiek do małych interesów Aleksandra Fredry, Ciemno wszędzie Pawła Sali, Lulu Franka Wedekinda, Werter według Goethego oraz Brand. Miasto. Wybrani według Ibsena. W swoim dorobku ma także m.in.: Leonce’a i Lenę Georga Büchnera w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, Portret Doriana Graya Oscara Wilde’a i Metafizykę dwugłowego cielęcia Witkacego w TR Warszawa, w Teatrze Polskim we Wrocławiu – inspirowany tekstami Freuda spektakl Hans, Dora i Wilk i Zachodnie Wybrzeże Koltesa oraz Wojna nie ma w sobie nic z kobiety Swietłany Aleksijewicz w Schauspielhaus w Düsseldorfie. Ostatnio z powodzeniem realizuje projekty, w których dochodzi do spotkania aktorów z nie-aktorami: w Łaźni Nowej w Krakowie wyreżyserował Paradiso z udziałem osób chorych na autyzm, a w ramach programu Wielkopolska: Rewolucje spektakle Lepiej tam nie idź i Lepiej tam nie idź. Zmiany z dziećmi z Domu Dziecka w Szamocinie.
Antoni Beksiak – rocznik 1972, kurator festiwali Turning Sounds, Gębofonu i Ad Libitum, krytyk muzyczny, artysta. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się muzyką poważną, jazzową, pop’ową i etniczną. Współzałożyciel Stowarzyszenia Dom Tańca, działającego na rzecz tradycyjnej muzyki i tradycyjnego tańca Polski Centralnej; muzyka ludowa pasjonuje go zwłaszcza w kontekście jej funkcjonowania we współczesnym życiu społeczno-kulturalnym. Autor analiz, audycji radiowych (w II programie Polskiego Radia i w dawnej Rozgłośni Harcerskiej), niegdyś redaktor „Ruchu Muzycznego”. Współtworzył Raport o stanie muzyki Polskiej dla Instytutu Muzyki i Tańca oraz Music in Poland. A Guide dla Instytutu Adama Mickiewicza. W ramach programu Wielkopolska: Rewolucje stworzył projekt z muzykami biskupińskimi oraz współpracował z Marcinem Maseckim.
Marcin Masecki – rocznik 1982, pianista, kompozytor, członek wytwórni Lado ABC, lider i uczestnik wielu różnorodnych projektów. Laureat Paszportu Polityki 2014 w kategorii Muzyka popularna. Ukończył Berklee College of Music w Bostonie. Prowadzi zespół Profesjonalizm, jest dyrektorem pierwszej edycji WOR (Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej) oraz członkiem międzynarodowego zespołu Paristetris. W jego ostatnim projekcie Polonezy dziesięcioosobowa orkiestra dęta wykonuje autorski zestaw polonezów. Jego pasją jest także muzyka klasyczna, którą najczęściej prezentuje w nietypowy sposób (dotyczy to zarówno miejsc i instrumentów, jak i interpretacji). Jest zwolennikiem traktowania muzyki klasycznej jako pełnoprawnego elementu współczesnego świata muzycznego, a nie tylko jako eksponatu w elitarnym muzeum. Współpracował z takimi artystami jak Tomasz Stańko, George Garzone, Hal Crook, Dave Samuels, Michał Urbaniak, Wojciech Waglewski.
Elżbieta Depta – studentka III-ego roku na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, absolwentka Psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Laureatka Stypendium Twórczego Miasta Krakowa 2014, stypendystka fundacji Sapere Auso w roku akademickim 2013/2014. Uczestniczyła w międzynarodowym Festiwalu Teatralnym European Young Theatre (włączonym w struktury 57 edycji Festiwalu Dei Due Mondi w Spoleto), na którym zaprezentowała spektakl Escape. Na Forum Młodej Reżyserii 2014 pokazywała I i II część dramatu Świadkowie albo Nasza Mała Stabilizacja Tadeusza Różewicza, a w ramach edycji w 2012 roku wyreżyserowała czytanie dramatu Magdaleny Kupryjanowicz Lunatycy. W międzynarodowym konkursie na photo.mov (odbywającym się w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie w 2013) wraz z fotografką Agatą Kadenacy zajęła III miejsce za film eksperymentalny Tak Trudno Znikać Teraz.
Justyna Pobiedzińska – absolwentka Historii Sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim i Polskiej Szkoły Reportażu w Instytucie Reportażu. Scenarzystka i reporterka, współpracuje z „Dużym Formatem” – dodatkiem do „Gazety Wyborczej”, miesięcznikiem „Zwierciadło”, fundacją Picture Doc i romskim kwartalnikiem „Dialog-Pheniben”. Współautorka (razem z Piotrem Wójcikiem) książki Polskie wolności (2014).
Katarzyna Szyngiera – absolwentka Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie oraz wiedzy o teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Laureatka Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej Klasyka Żywa, w ramach którego zrealizowała spektakl Świadkowie albo nasza mała stabilizacja w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Współpracowała z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu (Tajemniczy ogród), Teatrem Polskim w Bielsku-Białej (spektakl dyplomowy Sferia), festiwalem Malta (Autobus jedzie), Muzeum Powstania Warszawskiego (Przypisy do Powstania). Współautorka performansu Ignacego Karpowicza To wszystko nie moje w ramach festiwalu Odnalezione w tłumaczeniu. Reżyserka czytania zwycięskiego dramatu Feinweinblein Weroniki Murek w ramach finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.
Mirosław Wlekły – rocznik 1978, absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Instytutu Reportażu w Warszawie. Publikuje teksty w kraju i zagranicą (m.in. w Portugalii, Niemczech, Czechach, Angoli). Na stałe współpracuje z „Dużym Formatem” – dodatkiem do „Gazety Wyborczej”, publikował również w „Przekroju” i „Tygodniku Powszechnym”. Dużo podróżuje, głównie po Ameryce Południowej, którą opisuje w swoich reportażach. W tym roku nominowany jest do Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej. Autor minibooka Skąd się wziąłeś, Franciszku? Reporterska podróż do kraju papieża (2013). W styczniu ukaże się jego książka reporterska All Inclusive.
Aśka Grochulska – dramaturżka, reżyserka i kuratorka projektów artystycznych. Ukończyła dramaturgię na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofię i wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie studiuje w Pracowni Audiosfery Marka Chołoniewskiego na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Autorka scenariusza do spektakli Poszerzenie pola walki wg Michela Houellebecqa w reż. Tomasza Węgorzewskiego (Teatr Dramatyczny w Warszawie), Hamlet Williama Shakespeare’a w reż. Jana Peszka (spektakl dyplomowy PWST w Krakowie), Hans, Dora i Wilk inspirowany dziełami Sigmunda Freuda (Teatr Polski we Wrocławiu) oraz Królowa Śniegu (Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu). W listopadzie 2013 roku wraz z Lucy Sosnowską przygotowała słuchowisko radiowe Człowiek, który śpi. Landscape score w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Reżyserka dokumentalnego spektaklu Fotoplastikon w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. W 2010 i 2012 roku otrzymała stypendium Fundacji Sapere Auso za działalność artystyczną. Prowadzi warsztaty teatralne w Ośrodku Leczenia Uzależnień Monar w Krakowie.
Lucy Sosnowska – absolwentka Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, rosjoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz socjologii, media i public relations Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Stypendystka Arts Academy na wydziale Performing Arts (TUAS) w Turku, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacji Sapere Auso. Jest współautorką i reżyserką monodramu Po schodach. W PWST w Krakowie wyreżyserowała spektakl HamletMaszyna. W listopadzie 2013 roku wraz z Aśką Grochulską przygotowała słuchowisko radiowe Człowiek, który śpi. Landscape score w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Swoje prace prezentowała na wystawach Opowieść. Przebudowa w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie i Ach, my wybesztane ranne ptaszki w Muzeum Narodowym w Krakowie. Obecnie pracuje nad projektem Możliwość instrumentu. Żelazne Organy Władysława Hasiora. Współpracuje także z Teatrem Daugavpils na Łotwie.
Krystian Lupa – rocznik 1943, artysta totalny – reżyser teatralny, scenograf, adaptator powieści, pisarz, pedagog – profesor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Absolwent grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Obecnie związany z Teatrem Polskim we Wrocławiu, wcześniej przez wiele lat z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie i z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. W procesie twórczym szczególne znaczenie ma dla Lupy praca z aktorem, który powinien głęboko wniknąć w postać, przekraczając samego siebie i dotknąć tego co niepojęte, transcendentne. Twórca wielkich adaptacji prozy austriackiej (w Narodowym Starym Teatrze: Marzyciele Roberta Musila, Kalkwerk Thomasa Bernharda, Lunatycy. Esch czyli anarchia Hermanna Brocha; w Teatrze Dramatycznym w Warszawie: Auslöschung – Wymazywanie Thomasa Bernharda) i rosyjskiej (Bracia. Dialogi o miłości i zbrodni… PWST w Krakowie, Bracia Karamazow, Narodowy Stary Teatr w Krakowie). W ostatnich latach stworzył autorskie przedstawienia o ikonicznych postaciach amerykańskiej popkultury: Marylin Monroe (Persona. Marilyn, Teatr Dramatyczny) i Andy’m Warholu (Factory 2, Narodowy Stary Teatr) oraz o charyzmatycznej mistyczce Simone Weil (Persona. Ciało Simone, Teatr Dramatyczny). Jego ostatnie zrealizowane w Polsce spektakle to Miasto snu na podstawie Po tamtej stronie Alfreda Kubina (TR Warszawa), Poczekalnia.0 i Wycinka na podstawie Thomasa Bernharda (Teatr Polski we Wrocławiu). Lupa reżyseruje także za granicą – m.in. w USA, Rosji i Szwajcarii.
Iga Gańczarczyk – rocznik 1979, dramaturżka, reżyserka i redaktorka. Studiowała teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i dramaturgię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Jako dramaturg współpracowała m.in. z Krystianem Lupą (Factory 2, Miasto Snu), Pawłem Miśkiewiczem (Trzy siostry wg A. Czechowa), Bruno Lajarą (Doświadczenie – Nowa Huta), Agnieszką Holland i Anną Smolar (Aktorzy prowincjonalni) oraz Maciejem Podstawnym (Krety i rajskie ptaki wg T. Różewicza). Wyreżyserowała Całopalenie Dei Loher w Teatrze Nowym w Krakowie, W małym dworku Witkacego w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, z Dominiką Knapik, Aleksandrą Gryką i Martą Pajek przygotowała spektakl Nie ja według S. Becketta, który zdobył główną nagrodę w konkursie OFF podczas 32. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Opowieści zimowe według H. Ch. Andersena w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (spektakl otrzymał Międzynarodową Nagrodę im. Ch. H. Andersena w Odense), Piccolo Coro dell’Europa oraz projekt artystyczno-społeczny Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Wraz z Bartoszem Frąckowiakiem i Anną Zaradny zrealizowała projekt Katastronauci, który jest koprodukcją HOBO Art Foundation i Nowego Teatru w Warszawie. Ostatnio wyreżyserowała spektakl Murzyni Jeana Geneta w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Redaguje Linię Teatralną w Korporacji Ha!art.
Oliver Frljić – urodzony w 1976 roku w Bośni, mieszka w Zagrzebiu, czołowy chorwacki reżyser młodego pokolenia, autor tekstów, teoretyk teatru, aktor. Studiował filozofię, religioznawstwo oraz reżyserię teatralną i radiową w Zagrzebiu. Pracuje zarówno w teatrach niezależnych, jak i w teatrach instytucjonalnych, w krajach byłej Jugosławii i za granicą, m.in. w Grazu i Düsseldorfie. Tworzy teatr zaangażowany społecznie, prowokujący gorące debaty polityczne i dyskusje na temat granic sztuki i cenzury. Jego przedstawienia są zapraszane na ważne europejskie festiwale, m.in. Bitef w Belgradzie, Wiener Festwochen w Wiedniu, Diskurs Festival w Giessen, Mess w Sarajewie, Dubrovnik Summer Festival czy EX Ponto w Lubljanie. Laureat wielu prestiżowych nagród: nagrody specjalnej oraz nagrody publiczności na Festiwalu Bitef 2012 za spektakl Nienawidzę prawdy z Teatru &TD w Zagrzebiu, Grand Prix festiwalu Bitef 2013 za spektakl Zoran Đinđić z Teatru Atelje 212 (2013). Jego spektakl Tchórzostwo z Teatru Narodowego w Suboticy został uznany za najlepsze przedstawienie i uhonorowany w kategorii Najlepsza reżyseria na Festiwalu Sterijno Pozorje w Nowym Sadzie (2011), a Festiwal Mess w Sarajewie nagrodził przedstawienia Ojciec w podróży służbowej z Teatru Atelje 212 w Belgradzie (2011). W swoim dorobku często mierzy się także z tekstami klasycznymi, ujawniając przez nie współczesne traumy, przestrzenie wyparcia i zapomnienia. W tym nurcie swojej twórczości zrealizował m.in. Bachantki Eurypidesa, Trzy siostry Czechowa, Przebudzenie wiosny Wedekinda i Śmierć Dantona Georga Büchnera.
Goran Injac – badacz, krytyk i kurator. Publikuje w polskich i serbskich czasopismach, jest stałym współpracownikiem portalu dwutygodnik.com. Jest także redaktorem książek o teatrze Postpolityczność. Antologia nowego dramatu serbskiego (2011) i Bałkany Performatywne (2013). Jako niezależny kurator współpracował z wieloma międzynarodowymi instytucjami, festiwalami i grupami niezależnych artystów. Jest członkiem i koordynatorem projektu East European Performing Arts Platform/EEPAP. W 2013 i 2014 roku pracował jako kurator projektów międzynarodowych w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Obecnie pełni funkcje dyrektora artystycznego w Slovensko Mladinsko Gledališče w Lubljanie.
Agnieszka Jakimiak – dramatopisarka, dramaturżka i eseistka. Absolwentka Międzywydziałowych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim; studentka dramaturgii na Wydziale Reżyserii krakowskiej PWST; recenzentka teatralna i filmowa, laureatka I miejsca w Konkursie o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka. Autorka opracowania dramaturgicznego i tekstów do spektakli w reżyserii Weroniki Szczawińskiej: Geniusz w golfie, Jak być kochaną, Re//mix Zamkow: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem, Artyści prowincjonalni i Dzieci Jarocina śpiewają Retrojutro. Obecnie jest członkinią zespołu programowego w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Współpracowała także z Oliverem Frljiciem, Bartoszem Frąckowiakiem, Radosławem Rychcikiem i Katarzyną Szyngierą.
Joanna Wichowska – krytyczka teatralna, kuratorka, dramaturżka. Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Grała w spektaklach m.in. Teatru Węgajty, OPT Gardzienice i Double Edge Theatre (USA), pracowała jako kierowniczka literacka Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Współpracuje m.in. z portalem dwutygodnik.com i Gazetą Teatralną „Didaskalia”. Współrealizatorka międzynarodowych projektów teatralnych i edukacyjnych Stowarzyszenia Praktyków Kultury (m.in. TABUROPA). Kuratorka projektów sieci teatralnej East European Performing Arts Platform/EEPAP. W ramach EEPAP ściśle współpracuje z ukraińskimi twórcami i organizacjami kulturalnymi.
Jakub Woynarowski – rocznik 1982. Studiował na Wydziale Grafiki (dyplom w Pracowni Filmu Animowanego prof. Jerzego Kuci) oraz w Międzywydziałowej Pracowni Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Obecnie wykłada w Pracowni Rysunku Narracyjnego na ASP w Krakowie. Niezależny kurator (Quadratum Nigrum, Body in the Library, Orbis Pictus, White cubes/Black holes), designer i ilustrator; twórca komiksów, artbooków, atlasów wizualnych, filmów, instalacji; inicjator działań site-specific w przestrzeni publicznej (m. in. CSW Zamek Wawelski i Civitas Munita w ramach festiwalu Art Boom w Krakowie); autor projektów z pogranicza teorii i praktyki wizualnej. Twórca projektu artystycznego ekspozycji w Pawilonie Polskim na 14. Biennale Architektury w Wenecji. Laureat Paszportu Polityki 2015 w kategorii Artysta wizualny.
Jerzy Hausner – rocznik 1949. Od początku kariery naukowej związany z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie. Opracował 250 publikacji naukowych, koordynował szereg projektów badawczych. Uczestniczył w sześciu stypendiach naukowych. W 1994 r. został profesorem nauk ekonomicznych krakowskiego Uniwersytetu Ekonomicznego, a w 1998 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. W latach 90-tych pełnił funkcję szefa zespołu doradców Wicepremiera ds. gospodarczych, Pełnomocnika rządu ds. reformy zabezpieczenia społecznego oraz członka Zespołu Doradców Ekonomicznych Prezydenta RP. W latach 2001-2005 był posłem na Sejm RP. W październiku 2001 r. wszedł w skład gabinetu Leszka Millera jako Minister Pracy i Polityki Społecznej. Od stycznia 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, a od czerwca 2003 r. także Wiceprezes Rady Ministrów. Firmował swoim nazwiskiem plan naprawy finansów publicznych (tzw. plan Hausnera). W rządzie Marka Belki (od maja 2004 r. do marca 2005 r.) piastował stanowisko Wicepremiera i Ministra Gospodarki i Pracy. Społeczny Pełnomocnik Rektora ds. Kultury i Sportu. Adjunct Professor in Transition Economies w International Center for Business and Politics, Copenhagen Business School; Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego; Członek Rady Polityki Pieniężnej; Członek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN oraz Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej PAN; Członek opiniodawczo-doradczej Rady Instytutu Adama Mickiewicza. Laureat wielu nagród, między innymi nagrody Kisiela oraz nagrody im. Władysława Grabskiego przyznawanej przez Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych Lewiatan. Prowadzi seminarium Kultura i rozwój w ramach Instytutu Studiów Zaawansowanych Krytyki Politycznej.
Witold Mrozek – krytyk i publicysta związany z „Gazetą Wyborczą”. Studiował w Krakowie, na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W roku 2006 wspólnie z Anną Królicą założył wortal NowyTaniec.pl. Od 2008 roku wiceprezes Fundacji PERFORMA. W swoich tekstach zajmuje się m.in. najnowszym teatrem polskim, polityką historyczną w kulturze i jej związkami z problemem klasowości oraz wzajemnym oddziaływaniem teatru i tańca. Publikował m.in. w „Didaskaliach”, „Teatrze”, portalu dwutygodnik.com, „Krytyce Politycznej”, „Ha!arcie”, „Kinie”. Członek zespołu „Krytyki Politycznej”.
Agata Adamiecka-Sitek – absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim; autorka książki Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postmodernistycznym (2006). Kierowniczka Działu Naukowo-Wydawniczego w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. Redaktorka 2 serii wydawniczych: Inna Scena i Nowe historie, a także wielu innych książek poświęconych teatrowi. Kierowała pracami zespołu redakcyjnego pierwszego wydania Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego. W Instytucie im. Jerzego Grotowskiego prowadziła Semestr Autorski (2012) poświęcony genderowej analizie przedstawień i praktyki teatralnej Jerzego Grotowskiego. Wykłada w Akademii Teatralnej i na Gender Studies IBL PAN. Współpracuje z Martą Górnicką w projekcie Chór Kobiet.
Grzegorz Niziołek – rocznik 1962. Zajmuje się teatrem XX i XXI wieku, tradycją romantyczną w polskim teatrze, krytyką teatralną, najnowszymi zjawiskami w teatrze polskim i europejskim, związkami teatru i historii. Jego eseje teatralne zostały zebrane w tomie Sny, Komedie, medytacje (2000). Opublikował książki poświęcone twórczości Krystiana Lupy i Krzysztofa Warlikowskiego: Sobowtór i utopia. Teatr Krystiana Lupy (1997) i Warlikowski. Extra ecclesiam (2008). Jest autorem monografii poświęconej dramatycznej twórczości Tadeusza Różewicza: Ciało i słowo. Szkice o teatrze Tadeusza Różewicza (2004). Wydał antologię Dziady. Od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego (1999, wspólnie z Tadeuszem Kornasiem), 20-lecie. Teatr polski po 1989 roku (2010, wspólnie z Dorotą Jarząbek i Marcinem Kościelniakiem) i Zła pamięć. Przeciw-historia w polskim teatrze i dramacie (2011, wspólnie z Moniką Kwaśniewską). Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Kierownik literacki Starego Teatru w latach 2004-2007, pomysłodawca festiwalu re_wizje i dyrektor artystyczny jego dwóch pierwszych edycji, poświęconych współczesnym interpretacjom tekstów romantycznych i antycznych. Od 2008 do 2010 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi (wspólnie z Agatą Siwiak). Współzałożyciel i redaktor naczelny Gazety Teatralnej „Didaskalia”. Jego najnowsza książka Polski teatr Zagłady (2014) otrzymała Nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację z zakresu wiedzy o dramacie, teatrze, widowiskach i innych sztukach performatywnych w 2014 roku oraz Nagrodę im Jana Długosza.
Agata Siwiak – rocznik 1974. Kulturoznawczyni, kuratorka i producentka projektów teatralnych i interdyscyplinarnych. „Należy do tych kuratorów, którzy festiwal traktują jako dzieło sztuki konceptualnej, dyskursywnej. Jej autorskie projekty zawsze koncentrują się na wybranym zagadnieniu czy problemie, z którym muszą zmierzyć się zaproszeni artyści” (strona Europejskiego Kongresu Kultury). Autorka i kuratorka realizowanego od 2012 roku dla Samorządu Województwa Wielkopolskiego programu społeczno-artystycznego Wielkopolska: Rewolucje, za który dostała nominację do Paszportu Polityki w kategorii Teatr (jako pierwsza w historii nagrody kuratorka i producentka teatralna): „za konsekwentną kuratorską „pracę u podstaw” burzącą skostniałe hierarchie w polskim życiu teatralnym” (Anna R. Burzyńska, Gazeta Teatralna „Didaskalia”). Była także kuratorką projektu Trickster 2011 – programu performatywnego Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu (priorytetowego wydarzenia w ramach Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej w 2011 roku). W latach 2008 i 2009 dyrektorka artystyczna Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi (wraz z Grzegorzem Niziołkiem) i wicedyrektorka Miejskiej Instytucji Kultury Miasto Dialogu w Łodzi. W latach 2004-2007 związana z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie, w którym szefowała Festiwalowi baz@rt oraz zajmowała się impresariatem i projektami międzynarodowymi. W latach 2002-2004 pracowała w Teatrze Polskim we Wrocławiu, gdzie wraz z Pawłem Miśkiewiczem organizowała Festiwal EuroDrama. Obecnie kuratoruje w Teatrze Polskim w Bydgoszczy cykl Interwencje. Wykłada w Katedrze Teatru, Dramatu i Widowisk na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie prowadzi specjalizację dla kuratorów projektów teatralnych.
ORGANIZATORZY: Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej, Agencja Artystyczna GAP, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Miasto Kraków
PARTNERZY: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie, Teatr Polski im. H. Konieczki w Bydgoszczy, Społeczne Stowarzyszenie Edukacyjno-Teatralne „Stacja Szamocin”, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie, Bomba
KURATORZY: Grzegorz Niziołek, Agata Siwiak
MECENASI: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Województwo Wielkopolskie
IDENTYFIKACJA WIZUALNA: Jakub Woynarowski (laureat Paszportu Polityki 2015)
www.popupkrakow.pl
www.facebook.com/popup