Pomimo, iż w całym Krakowie od kilku dni biomet jest niekorzystny, publiczność Starego Teatru obficie wypełniła miejsca widowni. Wszystko za sprawą spektaklu – wydarzenia!
„Bitwa Warszawska 1920” duetu Strzępka / Demirski to próba odpowiedzi na pytanie: „co właściwie oznacza niepodległość, o co toczyła / toczy się gra, co nasz dziadek / pradziadek miał z tego, że w owym czasie bolszewicy nie weszli w głąb Europy”? Potrzeba na wstępie powiedzieć, że nie bez powodu aktorzy zostali trzykrotnie nagrodzeni końcowymi brawami. Więc, czy owe założenie w poszukiwaniu odpowiedzi i trafne jej „wykreowanie” udało się? Myślę, że tak. Dlatego też emocje, jakie towarzyszyły publiczności wzbudzając śmiech i łzy, były najprawdziwsze i refleksyjne. Przyczyniło się do tego na pewno wiele czynników. Obsada aktorska, która po mistrzowsku odegrała i „przekazała” charakter postaci. Kontrolowane budowanie napięcia i nienarzucony nazbyt dla widza „odczyt metaforyczny”. Przez to, przy dość „delikatnej” tematyce, próby odpowiedzi na ważne pytania, mieliśmy szansę do całkowicie własnej opinii. Twórcy skupili się również w dużej mierze na współczesności i mechanizmach w niej funkcjonujących. Czy to, co było i kiedyś się sprawdzało, ma szansę realnie funkcjonować w dzisiejszym świecie – jak długo, bądź czy nowe rozwiązania są przed nami… Polakami.
reżyseria:
Monika Strzępka
obsada:
AKTORKA KABARETOWA / RÓŻA LUKSEMBURG – Marta Ojrzyńska
CHŁOP – Grzegorz Grabowski
KOBIETA Z POZNANIA / MARGARET THATCHER – Anna Radwan-Gancarczyk
POLSKA MAMA – Dorota Pomykała
POZNANIAK – Rafał Jędrzejczyk
WITOS / MAXIME WEYGAND / TEN SZYFRANT / KSIĄDZ SKORUPKA – Krzysztof Globisz
WŁADYSŁAW BRONIEWSKI – Juliusz Chrząstowski
ŻONA WITOSA / CIA / PANI NUDNA – Małgorzata Zawadzka
FELIKS DZIERŻYŃSKI – Marcin Czarnik (gościnnie)
JÓZEF PIŁSUDSKI – Michał Majnicz (gościnnie)
scenografia: Michał Korchowiec
muzyka: Jan Suświłło
choreografia: Cezary Tomaszewski
asystentka scenografa: Ewelina Lesik
/A.Obrzut/