Lukrecja była dzieckiem kardynała Rodriga de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, i jednej z jego luksusowych kurtyzan. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką.
Miała 13 lat, gdy po raz pierwszy posłużyła ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Wydał ją za mąż i był świadkiem nocy poślubnej. Z pierwszym mężem sam ją rozwiódł, drugiego zamordował, na trzeciego wybrał kobieciarza i syfilityka. Mimo przeciętnej urody stała się symbolem rozbuchanych żądz erotycznych i rozwiązłego stylu życia. Oskarżana o kazirodcze stosunki z ojcem i bratem nazywana była „największą kurtyzaną Rzymu”.
Lukrecja od zawsze fascynowała artystów, to im zawdzięcza wizerunek kobiety demonicznej. Taką znamy ją z głośnego serialu Rodzina Borgiów, któremu Dario Fo zarzucił, że jest „skupiony wyłącznie na seksie i graniczący z pornografią”. Maestro staje w obronie Lukrecji. Swą książkę opiera na źródłach, m.in. na autentycznych listach córki papieża. Odnajduje w nich raczej kobietę łagodną, uwikłaną w okrutną grę ojca i odważną niż femme fatale. Podkreśla inteligencję i siłę charakteru Lukrecji, której zdarzało się zastępować swego ojca na papieskim tronie i kierować obradami rzymskich kardynałów.
Po raz pierwszy w dziejach artysta, mężczyzna, pisarz oddaje głos głównej zainteresowanej – Lukrecji Borgii. W swojej mistrzowskiej powieści Dario Fo pozwala nam obserwować okrutny świat nepotyzmu i nieprzyzwoitości oczami Lukrecji i poznać jej prawdziwe emocje.
Materiały prasowe Wydawnictwo Znak Horyzont