Styl pisarski Charlesa Bukowskiego jest niezwykłe cięty, prawdziwie męski, brutalny i rubaszny. To istny katalizator emocji, skarbnica bolesnych impresji momentami okraszonych niekonwencjonalnym humorem.
Charles Bukowski to XX-wieczny amerykański autor kilkudziesięciu utworów prozatorskich i poetyckich. Prowadził życie na granicy nędzy; był uzależniony od alkoholu, pieniądze tracił na wyścigach konnych, imał się prac dorywczych, nie omijał barów i spelunek. Jego „Historie o zwykłym szaleństwie” nigdy wcześniej nie były w Polsce publikowane. Są one zbiorem krótkich opowieści czerpiących bezpośrednio z życia Bukowskiego. Z potężną dawką realizmu autor serwuje czytelnikowi różnorodne epizody z własnej biografii; jest więc w książce dużo alkoholu, dużo seksu, brzydkich słów, ale i podprogowo przekazywanej goryczy, smutku i samotności, do której Bukowski otwarcie się nie przyznaje.
„Historia o zwykłym szaleństwie” może zniesmaczać, gorszyć, wzbudzać odrazę. Może również wytrącać z równowagi. Trzeba jednak mieć na uwadze, że kontrowersyjna forma tekstu jest narzędziem w rękach Bukowskiego, którym przekazuje on grozę świata, absurd rzeczywistości i samotność jednostki.
Recenzowała: Dominika Makowska
Charles Bukowski „Historie o zwykłym szaleństwie”, Wydawnictwo Noir Sur Blanc