Jesteśmy bardzo ciekawi wystawy której otwarcie, będzie miało miejsce już jutro tj. 14.03.2016r o godz. 18.00 w krakowskiej Galerii Artemis.
„Pamięć ciała, pamięć własnych żeber, kolan, ramion, nastręczała mu kolejno różne pokoje w których sypiało, podczas gdy dokoła niewidzialne ściany, zmieniając miejsce wedle kształtu wyrojonego pokoju, wirowały w ciemnościach. I zanim nawet myśl, wahając się na progu czasów i kształtów, zidentyfikowała mieszkanie zestawiając okoliczności, ono – moje ciało – przypominało sobie dla każdego mieszkania rodzaj łóżka, położenie drzwi, światło okien, istnienie korytarza, wraz z myślą, którą miałem zasypiając tam i którą odnajdywałem budząc się.”
Marcel Proust, „W poszukiwaniu straconego czasu. W stronę Swanna.”
***
Artystka piszę o sobie tak:
,,Budzę się i nie mam pewności czy to Kraków, Gdynia, Budapeszt czy Pangbourne. Śni mi się dom w Szczebrzeszynie, albo krakowska pracownia. Sny malarza są obrazowe i sugestywne, ciężko je oddzielić od realnego światła poranka.
Wychowałam się w pracowni dwojga malarzy, pośród płócien naciąganych na blejtramy, rytmicznych uderzeń pędzla, aromatów terpentyny, werniksu, farb olejnych. Pracownia należała kiedyś do Olgi Boznańskiej, światło z jej obrazów wypełniało moje dzieciństwo. Duch miejsca był zbyt silny – chciałam malować.
Szczebrzeszyn to rodzinne miasteczko rodziny Karpowiczów. To o tym miejscu opowiadał mój Ojciec, wspominając niepowtarzalną atmosferę, która sprawia, że nawet listonosz maluje. W szczebrzeskiej pracowni dostaję zgodę na pierwsze podejście do dużego formatu z farbami olejnymi. Nie chodzę jeszcze do szkoły, jestem cała w farbach, a po malowaniu domywają mnie w wannie. Duch miejsca był zbyt silny – już kochałam malować.
Studiowałam na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, tak jak rodzice i siostra. Akademia widziana oczami dziecka była ogromna i tajemnicza, a studenci poważni i dorośli. Akademia widziana oczami studentki malarstwa stała się mniejsza i swojska, a studenci niepoważni i jeszcze dziecinni. Bliskość Ojca, który jeszcze niedawno prowadził tam pracownię malarstwa okazała się nieuchwytna. Duch miejsca był zbyt silny – musiałam malować.
Po obronie dyplomu malowałam w pracowni dzielonej z mamą, malarką. Atmosfera Krakowa pozwoliła mi się bezpiecznie rozwijać w pierwszych latach po studiach. W Krakowie jestem u siebie, tu są moi bliscy i przyjaciele, tu mam swoje miejsce w pracowni. Za każdym razem gdy wracam, idę do pracowni – malować. Duch miejsca jest niezwykły – nie da się nie malować.
Mieszkałam i malowałam dwa lata w Budapeszcie, jednym z najpiękniejszych miast w Europie. To na Węgrzech w pełni przeszłam proces dorastania i to tam rozwinęłam się jako odrębny człowiek bez wcześniejszych kontekstów. W Budapeszcie odnalazłam na nowo siebie, przestałam bać się samotności, w malowaniu dostrzegłam swoje miejsce, które istnieje niezależnie od współrzędnych geograficznych. Duch miejsca intensywnie oddziaływał – malowałam pod wrażeniem Budapesztu.
Od ponad roku mieszkam i maluję w Anglii, w miasteczku z powieści Kennetha Grahama „O czym szumią wierzby”. Piękno pejzażu za oknem i przestrzeń pracowni idealnej wpływa na moje malarstwo. Pangbourne to małe miasteczko, które bardzo przypomina mi Szczebrzeszyn. Codziennie obserwuję Tamizę, każdego dnia światło wydobywa inne kolory. Spacery po łąkach, bliskość cyklu przyrody, noc nieoświetlona światłami wielkiego miasta oswajają niepokój przemijania. Duch miejsca jest magiczny – mam szczęście, że mogę go namalować.
Czym dla mnie jest Duch Miejsca?
Krakowskie szarości Olgi Boznańskiej. Meksykańskie kolory Fridy Khalo. Ziemiste tony Pauli Modersohn- Becker z Worpswede pod Bremą. Ogniste oranże „Wielkiego Kanionu” w Arizonie. Studium wegetacji w serii „Tunel”, malowanej w zielonej Anglii – Davida Hockneya. Włoskie kolumny Giorgio de Chirico, rzucające długi cień leniwej siesty. Egzotyka mocnych barw z Tahiti kontrastująca z delikatnością tonów francuskich Paula Gauguina.
Duch miejsca oddziałuje na malarza. Lokalne światło, architektura, natura, ludzie, dźwięki, zapachy – także to, co nieuchwytne – wpływają na kolor i nastrój obrazów. Człowiek rozwija się pod wpływem zmian, ale dopiero w momencie pełnego poddania się miejscu i przetworzeniu jego rzeczywistości na język malarstwa tworzy dzieło naznaczone duchem miejsca – genius loci.
Podróże odmieniają. Każda wędrówka jest szansą na kolejne spotkanie z czymś nowym oraz na to, żeby zobaczyć siebie w odmiennym świetle. Każde miejsce odciska znak w człowieku, jeśli tylko okaże się ważne. Ta reguła nie dotyczy jedynie tych, którzy są wiecznie w ruchu, podróżując. Duch miejsca kształtuje też tych, którzy nigdy go nie opuścili.
Zwykły spacer, odkrywanie mniej znanej dzielnicy rodzinnego miasta może być inspiracją, równie ważną i przełomową jak wędrówka na koniec świata. Genius loci może się objawić również przy szóstej grządce w przydomowym ogródku.
Genius loci nieustannie o sobie przypomina i każe mi tworzyć, a ja się mu w pełni poddaję malując kolejne obrazy – krakowskie, budapesztańskie, angielskie i inne. Pracuję pod wpływem mieszanki doświadczeń, wspomnień, snów, spotkań, fascynacji filmowo – muzyczno – literackich i podróży.
Chciałam, by moje obrazy były tym, co dzieje się pomiędzy mną a miejscem, czymś ulotnym i sennym, powidokiem tego, co we mnie zostało z domieszką tego, co jest dla mnie w danej chwili istotne i frapujące w malarstwie. Duch miejsca istnieje w człowieku. Każdy w tym samym miejscu będzie odnajdywał co innego. Niezależnie od moich zamierzeń w każdej pracowni malowałam obrazy odrębne w tonacji, tematyce i klimacie. Moje doświadczenia i proces rozwoju wpływa na to jak maluję, tak samo jak temperatura światła w pracowni, tryb życia w innym kraju oraz stałe, niezmienne przyzwyczajenia.
Duch miejsca przepływa przez malarza na obraz i w nim zostaje na zawsze.
Obraz po namalowaniu i mojej decyzji o rozstaniu z nim otrzymuje nowe życie. Po raz kolejny Genius Loci wpływa na obraz, który znajduje swojego odbiorcę. Nowy właściciel i mój obraz prowadzą rozmowę, Duch nowego Miejsca interferuje i wpływa na spojrzenie patrzącego.”
Serdecznie zapraszamy!
