Koncert, który odbył się 6 lutego 2017 r. w Tauron Arena Kraków, jest częścią trasy zatytułowanej „60 YEARS OF MUSIC WORLD TOUR”. Artyście towarzyszyła Czeska Narodowa Orkiestra Symfoniczna. Podczas koncertu zabrzmiały m.in. utwory z ostatniej ścieżki dźwiękowej artysty do Nienawistnej ósemki nagrodzonej Oscarem (po 70 latach twórczości i 527 filmach!), Złotym Globem oraz Nagrodą Nowojorskich Krytyków Filmowych. Koncert tego wybitnego włoskiego muzyka w Krakowie to część jego światowej trasy, która została zaplanowana dla uczczenia 60 lat pracy Morricone, jako kompozytora i dyrygenta.
Ogrom dokonań artystycznych artysty wprost zniewala. Kierunki, które Ennio Morricone obierał podczas swojej kariery, oscylują pomiędzy muzyką włoską, jazzem, awangardą i szeroko rozumianą muzyką współczesną. Artysta, podziwiany przez samego Johna Zorna, najbardziej jednak zasłynął z komponowania ścieżek dźwiękowych, towarzyszących tzw. „spaghetti westernom” w reżyserii Sergia Leone, z których motywy muzyczne do dzisiaj uznawane są za te najbardziej innowacyjne i rozpoznawalne. Warren Beatty w jednym z wywiadów miał nawet wyznać, że nie ma kompozytora, który tworzyłby bardziej chwytające za serce ścieżki dźwiękowe. Być może to właśnie przyczyniało się do faktu, że w późniejszych latach swojej kariery, Ennio Morricone współpracował z reżyserami takimi, jak Roman Polański, Barry Levinson, Mike Nichols, Oliver Stone, Brian de Palma czy Pedro Almadovar, nigdy nie zwalniając tempa w komponowaniu utworów, jak i wciąż będąc podziwianym przez miliony ludzi w różnych częściach globu.
Pomimo sędziwego wieku (88 lat skończone w listopadzie zeszłego roku), równie imponującego czasu trwania kariery (60 lat) oraz ilości skomponowanych utworów (ponad 500 partytur do filmów oraz więcej niż 100 utworów niezależnych!), artysta nie ustaje w tworzeniu kolejnych ścieżek dźwiękowych, jak choćby ta wymieniana na początku i nagrodzona przez Amerykańską Akademię Sztuki i Wiedzy Filmowej (choć Ennio Morricone do dzisiaj niezbyt przychylnie wypowiada się o Hollywood i tamtejszym systemie pracy). Sam koncert został zaś zagrany na iście najwyższym poziomie. Ponad 200 muzyków i wokalistów tworzących Czeską Narodową Orkiestrę Symfoniczną, wybrzmiało w przestrzeniach Taurona Arena Kraków. Wydarzenie to zgromadziło zarówno melomanów, fanów i dziennikarzy – specjalistów od muzyki filmowej, jak i słuchaczy, którzy znają kompozytora z odsłuchu w popularnych stacjach radiowych. Podobnie, jak z koncertem w Hali Stulecia we Wrocławiu, który odbył się niemal rok temu, 23 lutego 2016 roku, bilety rozchodziły się w błyskawicznym tempie. Obecni na trybunach widzowie mieli także kolejną szansę na to, aby posłuchać najpopularniejszych motywów kompozytora, jak i utworów bardziej subtelnych, wymagających i rzadziej wygrywanych. Co najciekawsze, do dzisiaj samodzielnie pisanych za pomocą ołówka i papieru nutowego i bez pomocy orkiestratorów.
Na leksykon muzyki filmowej ponad 50 minionych lat wygrany podczas koncertu w Tauron Arena Kraków, składała się bardziej szczegółowa selekcja z okazji rocznicy i objęła dwa sety muzyki oraz trzy bisy. Wśród wygranych kompozycji znajdowały się te mocno latynoskie i barokowe, jak np. temat z „Miłosnego kręgu„, onieśmielająca polifonia chóralna z „Misji” (jak i obecna także podczas bisu, wersja chóralna „On Earth as It Is in Heaven„), minimalistyczne smyczki w „Bestiality” czy wyczekiwane przez wszystkie pokolenia zgromadzone na sali; kompozycja „Chi Mai” oraz ta z „Cinema Paradiso„. Ci, którzy przybyli tego wieczoru, zostali również zauroczeni wyjątkową, solową wokalizą Suzanny Rigacci. Wśród instrumentów zgromadzonych na scenie, między innymi wybrzmiewały: harfa, flety, klawesyn, prawdziwa perkusja, gitara z fusion jazzu. To, czego najbardziej zabrakło podczas koncertu to ujęcia filmowe, choć nawet pomimo ich braku, muzyka broniła się swą omnipotencyjną mocą. Subtelność twórczości człowieka w końcu wieku średniego łączyła się z mocniejszymi, głośniejszymi, czy nawet monumentalnymi akcentami, jak choćby ten pod koniec pierwszej części koncertu („Ekstaza złota„) i utwór wygrany tuż po zakończeniu przerwy („L’ultima diligenza di Red Rock„).
Wydaje się, że „Maestro” Morricone (tytuł na który z pewnością kompozytor ten, jak żaden inny, zasłużył), nie podda się tak łatwo. Pomimo braku statuetki Grammy w 2017 roku, być może dożyjemy momentu, w którym zdobędzie kolejnego Oskara? Patrząc na niegasnący blask bijący z jego partytur- jest na to spora szansa. A dla fanów Czeskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej mamy dobrą wiadomość! Ponownie usłyszymy ją już niebawem, podczas kwietniowego koncertu: Harry Potter i Kamień Filozoficzny In Concert, o którym niebawem będziemy pisać.
Set lista:
Set 1
The Legend of the Pianist
H2S
Chi mai
Cinema Paradiso
The Good, the Bad and the Ugly
The Ecstasy of Gold
Set 2
L’ultima diligenza di Red Rock
Bestiality
Deborah’s Theme
Gabriel’s Oboe
Falls
On Earth as It Is in Heaven
Bis:
Abolisson
Bis 2:
The Ecstasy of Gold
Bis 3:
On Earth as It Is in Heaven
Przydatne linki:
http://www.enniomorricone.org/
https://www.facebook.com/maestroenniomorricone/
http://www.jvsgroup.cz/pl/uvod
Koncert Ennio Morricone miał miejsce dnia 6 lutego w TAURON Arena Kraków. Organizatorem wydarzenia była zintegrowana agencja reklamowa JVS Group.
