Jorge Carrion – „Księgarnie”
Będąc zarazem opowieścią z podróży, kroniką i esejem, książka ta opisuje wędrówki wielkiego admiratora księgarń, jakim jest Jorge Carrión. Podróże, które przywołują „Księgarnie” są bardzo różnorodne, zawsze szczególne. Po pierwsze są owocem osobistej wędrówki Carriona przez pięć kontynentów; są to również podróże w czasie, autor interesuje się historią księgarni, od jej narodzin aż do najbardziej współczesnych form dystrybucji książki, niematerialnych i wirtualnych.
Pokazuje on również jej wpływy kulturalne i polityczne, jako że książka może być wyrazem sprzeciwu o wielkiej mocy. Księgarnia jest też niezwykłym miejscem, tam staje się możliwe spotkanie książki z czytelnikiem; tam wszystko nagle nabiera sensu. W „Księgarniach” wyraźnie widać wpływ dzieł Alberta Manguela i Enrique Vila-Matasa, wielu lektur i niezliczonych podróży; jawią się one, przez żarłoczny nomadyzm swojego autora, jako mapa nienasyconej namiętności.
Sławomir Mrożek – „Policja”
Debiut sceniczny dwudziestoośmioletniego pisarza, wystawiony na scenie Teatru Dramatycznego w 1958 r. Choć autor we wstępie napisał: „Sztuka ta nie zawiera niczego poza tym, co zawiera, to znaczy nie jest żadną aluzją do niczego, nie jest też żadną metaforą i nie trzeba jej odczytywać.”, publiczność wiedziała swoje i odczytała opowieść o państwie tak idealnym, że nie potrzebna jest już w nim policja jak najbardziej aluzyjnie, a Sławomir Mrożek odniósł swój pierwszy sceniczny sukces.
„Każdemu neurotykowi, który stale się trapi swoim nędznym losem, polecam napisanie sztuki i wystawienie jej w teatrze” – ironizował później w „Baltazarze”.