Carlos Ruiz Zafón w swoim cyklu o Cmentarzu Zapomnianych Książek stworzył opowieść, która oczarowała świat. Od momentu wydania „Cienia wiatru”, który stał się już współczesnym klasykiem, podbiła serca 40 milionów czytelników. Po ponad piętnastu latach jej zakończenie przynosi czwarty i ostatni tom serii, „Labirynt duchów”. W polskich księgarniach od 11 października.
„Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą”. – „Cień wiatru”
Carlos Ruiz Zafón jest najczęściej czytanym pisarzem hiszpańskim zaraz po Cervantesie. Od lat „Cień wiatru” wygrywa w rankingach na najlepszą książkę w historii. Na portalu YouTube można znaleźć ponad 57 tysięcy filmów o książkach Zafona, na Twitterze – blisko 3 miliony tweetów tygodniowo. Ponad 7 milionów internautów miesięcznie dzieli się cytatami z jego powieści. W Polsce do tej pory trzy tomy z serii „Cmentarz Zapomnianych Książek” sprzedały się w nakładzie 1 500 000 egzemplarzy, na świecie jest to 40 milionów. Barcelona Zafona trafiła już na wieczną mapę niezapomnianych literackich miast, jak Londyn Dickensa, Dublin Jamesa Joyce’a czy Paryż Balzaca. Spacer śladami bohaterów „Cienia wiatru”, pierwszego tomu z cyklu „Cmentarz Zapomnianych Książek” to dziś stały punkt w ofercie wycieczek po stolicy Katalonii. Książkę doceniają krytycy, ale i celebryci, polecają ją np. Emma Watson, Eva Green czy Tom Hanks.
Międzynarodowy sukces Carlosa Ruiza Zafona zapoczątkował „Cień wiatru”, który trafił do rąk czytelników w 2001 roku, a niezwykła historia Daniela Sempere bardzo szybko zawładnęła ich sercami. Tę jedną z najpiękniejszych opowieści o książkach, której burzliwa akcja toczy się w Barcelonie pierwszej połowy dwudziestego wieku, czytał wówczas cały świat. W samym 2001 roku w Hiszpanii zostało wydrukowanych pięć edycji. Międzynarodowy sukces nadszedł w kolejnych latach i wtedy już zarówno czytelnicy, jak i krytycy mówili o prawdziwym literackim fenomenie. Brytyjski tygodnik „The Sunday Times” napisał: „Jedna z niewielu powieści, które łączą znakomitą fabułę ze wspaniałym stylem”. W 2004 roku nadal była najlepiej sprzedającym się tytułem w Hiszpanii. Jej wydaniu towarzyszyła olbrzymia popularność w Niemczech, Holandii, we Włoszech, Francji, Polsce – łącznie w pięćdziesięciu krajach europejskich, i, oczywiście, w krajach anglosaskich. W badaniu zrealizowanym przez BBC oraz brytyjską sieć księgarni Waterstone’s „Cień wiatru” figurował jako szósta najlepsza powieść ostatniego ćwierćwiecza. W roku 2014 wydawnictwo Penguin Classics, wybierając dwadzieścia sześć klasyków światowej literatury według liter w alfabecie, do litery „Z” przydzieliło „Cień wiatru” Carlosa Ruiza Zafona, tuż obok dzieł Charlesa Dickensa, Jane Austen, Marcela Prousta i Jamesa Joyce’a.
Tej jesieni dla polskich miłośników twórczości hiszpańskiego pisarza nadejdzie chwila, na którą czekali od wielu lat: ponownie otworzą się przed nimi drzwi do Cmentarza Zapomnianych Książek, wraz z premierą czwartej i finałowej części cyklu, „Labiryntu duchów”. Po książkę mogą sięgnąć jednak wszyscy miłośnicy literatury – każdy z tomów składających się na tetralogię można czytać osobno i to właśnie od niego rozpocząć podróż po Barcelonie z kart powieści Zafona.
Cykl „Cmentarz Zapomnianych Książek” – literacki świat „Cmentarza Zapomnianych Książek” tworzą powieści „Cień wiatru”, „Gra Anioła” i „Więzień Nieba”. Łączą się poprzez osoby i wątki, stanowiące fabularne mosty pomiędzy poszczególnymi historiami. Jednak każda z książek przedstawia opowieść zamkniętą w sobie i niezależną. Można czytać je w dowolnej kolejności, można też czytać każdą część osobno. Pozwala to czytelnikowi dostać się do labiryntu historii różnymi drzwiami i znaleźć drogi, które poprowadzą go do serca opowieści. Wszystkie tomy cyklu łączą w sobie zalety kryminału, thrillera, sagi i powieści historycznej w porywającej historii o ludziach, których losy na zawsze splecione są z losami książek. Ich akcja toczy się w burzliwej Barcelonie pierwszej połowy XX wieku.
Człowiek zwany Izaakiem nieznacznym skinieniem głowy zaprosił nas do środka. Wszystko przed nami zanurzone było w niebieskawym półmroku, który zaledwie pozwalał się domyślać zarysu marmurowych schodów i obecności korytarza pokrytego freskami zapełnionymi aniołami i baśniowymi stworami. Ruszyliśmy za strażnikiem owym zamkowym korytarzem i dotarliśmy do wielkiej okrągłej sali, najprawdziwszej bazyliki ciemności, zwieńczonej kopułą, z której wysokości padały snopy światła. Niezmierzony labirynt korytarzyków, regałów i półek zapełnionych książkami wznosił się po niewidoczny sufit, tworząc ul pełen tuneli, schodków, platform i mostków, które pozwalały się domyślać przeogromnej biblioteki o niepojętej geometrii.
– „Cień wiatru”, pierwsza wizyta Daniela Sempere na Cmentarzu Zapomnianych Książek
Powieści z cyklu „Cmentarz Zapomnianych Książek”
„Cień wiatru”, 2005 („La sombra del viento”, 2001)
„Gra Anioła”, 2008 („El juego del ángel”, 2008)
„Więzień Nieba”, 2012 („El prisionero del cielo”, 2011)
Cykl „Cmentarz Zapomnianych Książek” w prasie:
„Ruiz Zafón jak nikt inny kusi nas znakomitym rytmem swojej prozy, pełnej magicznych i fantastycznych motywów”.
—The Guardian
„Każdy szczegół Cienia wiatru jest niesamowicie wyrafinowany. Styl zachwyca, a fabuła rozwija się z subtelnym wdziękiem… Powieść Zafona jest klimatyczna, uwodzicielska”.
— The Observer
„Współczesny klasyk”.
—The Daily Telegraph
„Jeśli komuś wydawało się, że prawdziwa powieść gotycka umarła w XIX wieku, książka ta zmieni jego pogląd. Jest to historia pełna tajemniczych pułapek, gdzie nawet drugoplanowa fabuła ma swoje wątki. W rękach Ruiza Zafona każda scena wydaje się wyciągnięta z wczesnych filmów Orsona Wellesa. Trzeba być prawdziwym romantykiem, aby zdołać docenić całą wartość tej książki, gdyż jest to imponująca lektura”.
— Stephen King
„Jedna z tych rzadkich powieści, które łączą błyskotliwą fabułę z subtelnym stylem”.
—The Sunday Times
„Ogłaszam Zafona, Dickensa z Barcelony, najbardziej uzdolnionym współczesnym pisarzem”.
— Corriere Della Sera
„Najlepsza książka roku. Nie można jej się oprzeć. Erudycyjna i przystępna”.
—Le Figaro
„Ponurej historii domu rodziny Aldaya przy ulicy Tibidabo nie powstydziłby się sam Edgar Allan Poe”.
—Gazeta Wyborcza
„Mówi się wręcz o Zafonomanii. Widać ciągle czujemy tęsknotę do klasycznych powieści, zwłaszcza takich, które na kilka godzin zmonopolizują naszą uwagę i przypomną te chwile z dzieciństwa, kiedy z zapamiętaniem śledziliśmy perypetie ukochanych bohaterów. Losy Daniela Sempere poznajemy z taką właśnie naiwną wiarą, najprzyjemniejsze zaś jest, że tej naiwności nie musimy się wstydzić”.
—Tygodnik Powszechny
„Carlos Ruiz Zafón, autor Cienia wiatru, światowego megabestsellera, w Grze Anioła, znów przenosi czytelników do Cmentarza Zapomnianych Książek. Akcja jego nowej powieści rozgrywa się w mrocznej i niespokojnej Barcelonie początku XX wieku. Labirynt tajemnic, namiętna miłość, przyjaźń i czar książek splatają się w jeden misterny wątek. Sukces gwarantowany”.
—Puls Biznesu
„Co sprawiło, że Cień wiatru podbija serca i idzie przez świat jak burza? W prasie zaczęto pisać o epidemii i analizować zjawisko Zafonmanii”
—Rzeczpospolita
Carlos Ruiz Zafón (ur. 1964 w Barcelonie) jest jednym z najbardziej znanych pisarzy współczesnych, a także drugim po Cervantesie najczęściej czytanym pisarzem hiszpańskim. Jego utwory przetłumaczono na czterdzieści pięć języków. Debiutował w 1993 roku powieścią „Książę Mgły”. Po nim ukazały się: „Pałac Północy”, „Światła września” i „Marina”. W 2005 roku do rąk polskich czytelników trafił „Cień wiatru, który rozpoczął tetralogię o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Kolejne części tego cyklu to: „Gra Anioła” (2008), „Więzień Nieba” (2012) i „Labirynt duchów” (2017). Dzieje rodziny Sempere są czytelniczym fenomenem na wszystkich kontynentach. Od roku 1993 mieszka w Los Angeles, gdzie dzieli swój czas między powieściopisarstwo i tworzenie scenariuszy filmowych.
Autor: Carlos Ruiz Zafón
Tytuł: „Labirynt duchów”
Tłumaczenie: Katarzyna Okrasko, Carlos Marrodán Casas
Data premiery: 11.10.2017
Wydawnictwo: MUZA SA
Materiały prasowe: Business & Culture