„Całe życie czeka się na chwile” – bohaterowie nowej powieści Janusza Niżyńskiego wydają się być wyznawcami mojego ulubionego życiowego motta. Jego „Baśń” to opowieści o chwili. Chwili, jednym momencie, jednej sytuacji, jednym wieczorze, który okazuje się być dla bohaterów kluczowy w ich życiu – najpiękniejszy, najdziwniejszy, czy najważniejszy z jeszcze miliona innych powodów. Autor zaprasza nas tu w niesamowitą, dosłownie i niedosłownie magiczną podróż po świecie momentów, w którym codzienność dorosłego życia przeplata się ze znanymi każdemu z nas pokusami, lękami i konsekwencjami własnych marzeń.
„Baśń” Janusza Niżyńskiego to zbiór opowiadań dla dorosłych, których fabuła, podzielona na kilkanaście rozdziałów, podejmuje cały wachlarz różnorodnych tematycznie aspektów – wartości życia, mądrości przeznaczenia, lęku przed śmiercią, pięknie chwili, ludzkiej słabości do pokus, które mają naprawdę rozmaite i zupełnie niepozorne twarze. Niemal każdy rozdział to inna ludzka opowieść, inny los, inne marzenia i nowe pokusy. Mimo, że – jak wspomina sam autor – każdy z rozdziałów można czytać zupełnie odrębnie, niesamowitym w odbiorze jest lawirowanie po powiązaniach między bohaterami, sprawnie i przejrzyście malowanymi piórem Niżyńskiego.
Mniej czytelnym w odbiorze jest tu już realność przedstawionych wydarzeń. Wprowadzone do fabuły elementy świata baśniowego, sił nadprzyrodzonych i nierealnych postaci, tworzą bardzo interesujący, nietuzinkowy klimat mroku, tajemnicy i niedosłowności. Do samego końca czytelnik nie umie odpowiedzieć sobie na pytanie, czy przedstawione wydarzenia były rzeczywiście prawdą, czy jedynie urojeniem bohaterów książki. Magia tego wydawać by się mogło „nadprzyrodzonego świata” nicią płynną i przezroczystą łączy się bowiem z magią, którą możemy dostrzec i poczuć sami w naszej codzienności – podczas zwykłego spaceru przy rozgwieżdżonym niebie, w tańcu, w rozmowie z bliską nam duszą. Dwuznaczną staje się więc refleksja czy przykładowo anioł, jest tu faktycznie osobą przychodzącą do bohaterów z zaświatów czy po prostu odnalezionym wreszcie i nagle ideałem kobiety.
Bohaterowie opowieści spotykają się w „Baśni” z różnymi przybyszami z innych światów – są Anioły, których zadaniem jest naprowadzić zagubionych na właściwe tory, jest alchemik który chce wymienić swoją nieśmiertelność na śmiertelne ciało umierającego na raka, jest Pokusa, Zazdrość i Podstęp, które czynią to co określają ich imiona, prowadząc postaci do życiowych dramatów.
Sceny rysowane są w książce bardzo realnie, niezwykle „przytulnie” i wciągająco. Po prostu miło się czyta. Chce się czytać. I za nic w świecie nie przerywać. Z dość subiektywnych względów nie do końca byłam jednak zadowolona z przedstawionego w książce zakończenia. Być może jednak oryginalna forma fabuły zrodziła we mnie zbyt wysokie wymagania dotyczące puenty.
„Baśń” to zdecydowanie niebanalna podróż po świecie niby zwyczajnym, niby tym na co dzień widzianym i doświadczanym, osnutym jednak delikatnie, misternie utkaną pajęczyną niesamowitych, magicznych momentów. Codzienność ludzkiego, dorosłego życia choć oparta na twardej, realnej fasadzie, została przedstawiona w sposób nad wymiar wrażliwy i oryginalny. To książka z klimatem, z tym nienazwanym „czymś”, co pozwala czytelnikowi przeniknąć w jej fabułę i nie wychodzić z niej na długo po przewróceniu ostatniej strony.
Autor recenzji: Agnieszka Jedynak
Autor: Janusz Niżyński
Tytuł: Baśń
Premiera: grudzień 2017
Wydawnictwo: Ridero
