Najnowsza powieść Danuty Noszczyńskiej – „Wszystkiemu winni są faceci”

Nic tak nie poprawia nastroju, jak obarczanie innych winą za swoje porażki.

Sylwia z powodzeniem spełnia się zawodowo jako nauczycielka, prywatnie zaś jako żona i matka. Czas zajmuje jej dbanie o dom, o męża i córkę, o swoich podopiecznych, najmniej uwagi poświęca sobie. Jest perfekcjonistką, nic i nikt nie ma prawa wymknąć się spod jej pełnej czułości kontroli. Do czasu. Andrzej, zaniepokojony przepracowaniem żony, namawia ją na wykorzystanie rocznego urlopu i zrobienie czegoś dla siebie. Wprowadza w życie rodziny zdrowy model odżywiania, systematyczne dbanie o kondycję fizyczną, organizuje rozrywki kulturalne. A wtedy… wszystko nabiera innej perspektywy. Czy to możliwe, żeby mąż ni stąd, ni zowąd porzucił dla kochanki tak wspaniałą kobietę, a ich jedyna córka nagle postanowiła wyjechać do oddalonej od domu o kilkaset kilometrów szkoły z internatem? Co takiego się stało? Przyjaciółki Sylwii, wspierające ją nieustannie na duchu, mają całkiem oczywiste wytłumaczenie zaistniałej sytuacji: „wszystkiemu winni są faceci”.

Powieść utrzymana jest w ironicznym tonie, bohaterka nie od razu budzi sympatię, ale jej komiczne perypetie mogą wywołać u czytelnika wiele uśmiechu i być może pozwolą spojrzeć z dystansu… na samego siebie?

Książka jest piątą powieścią z serii „Siedem grzechów głównych”, poprzednie to „Zła miłość” – pycha, „Futra, perły i łzy jak piołun gorzkie” – chciwość, „Nieświęta rodzina” – rozwiązłość, „Jesteś tylko dla mnie” – zazdrość. Teraz czas na grzech piąty: nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu.

Danuta Noszczyńska – plastyczka, reżyserka, twórczyni amatorskich teatrów Azet i Amarant, absolwentka krakowskiego liceum plastycznego oraz Wydziału Filozoficznego UJ. Opublikowała książki: „Historia nie Magdaleny”, „Blondynka moralnego niepokoju”, „Hormon nieszczęścia”, „Mogło być gorzej”, „Kufer babki Alicji”, „Luizę pilnie sprzedam”, „Pod dwiema kosami, czyli przedśmiertne zapiski Żywotnego Mariana”, „Wszystkie życia Heleny P.”, „Harpia” (trzy ostatnie nagrodzone na Festiwalu Literatury Kobiet „Pióro i Pazur”), „Farbowana blondynka”, „Zła miłość”, „Futra, perły i łzy jak piołun gorzkie” i „Nieświęta rodzina”.