W najbliższy piątek (14.06) w Teatrze Nowym Proxima odbędzie się premiera spektaklu performatywnego „Złoty wiek skrajności”, który powstał w kooprodukcji z niemieckim kainkollektiv.
Punktem wyjścia dla spektaklu jest dyskusja ze współczesnym pojęciem granic i narodowości. Konstrukt przynależności do danego państwa jest dużo młodszy niż mogłoby się wydawać. Żyjąc w Europie XXI wieku, w krajach pierwszego świata, kontynencie o jasno sprecyzowanych granicach, rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, jak znane nam dziś polityczne podziały, zmieniały się na przestrzeni ostatnich stuleci. Można by pokusić się o stwierdzenie, że kiedyś było nam wszystkim do siebie dużo bliżej. Wtedy, gdy pisarze antyczni północną część Europy określali mianem Sarmacji. Nazwa ta pochodziła od legendarnych Sarmatów – wojowniczego ludu irańskiego pierwotnie zamieszkującego tereny nad Morzem Czarnym. W dobie nowożytnej znaczenie pojęcia Sarmacja zmieniało się kilkukrotnie, aż ukształtowało się w świadomości społecznej jako symbol tożsamości szlachcica Rzeczypospolitej XVI-XVII wieku. Czasów tolerancji społecznej i religijnej na polsko-litewskich ziemiach, pomyślnego rozwoju gospodarczego i kulturalnego. Złotego wieku, który dawno już przeminął… Choć nie wiemy przecież, czy jeszcze nie powróci.
Siedmioro nieznajomych, obozowiczów, wędrowców, wrzuconych w to opuszczone miejsce, którego nazwę odkryli dopiero potem – LALIKI. GDZIE znajduje się ta ziemia? Na południowy zachód, jakieś dwie i pół godziny samochodem, pięć godzin pociągiem, piętnaście godzin konnym powozem, dwadzieścia cztery godziny pieszo. W zimie śnieg jest wysoki, wiosną wszystko zalewa woda, a nocą ciemność. Pogranicze. Na potrójnym styku tego, co historia prowizorycznie nauczyła nas nazywać: Polską, Słowacją, Czechami. Rosją, Austrią, Węgrami. Imperium Rzymskie, Imperium Osmańskie, Imperium Sarmackie. Na dwojakiej granicy Śląska i Galicji, Prusów i Polski, Zachodu i Wschodu. Geograficzna granica – polityczna, owszem, ale także duchowa. Teren cudów i czarów. (fragment tekstu spektaklu)
Performerzy wcielą się w role „dublerów” barwnych osobistości Europy ostatnich stuleci. W przestrzeni teatralnego obozowiska przemówią one ustami aktorów – młodych mieszkańców współczesnej Sarmacji, niewidzialnej dla oka przywykłego do pojęć państw, narodu, form politycznych sojuszy. Widzowie, świadkując temu zdarzeniu, staną się uczestnikami podróży przez czas i przestrzeń. Co nas tak naprawdę współcześnie ogranicza – podziały między państwami, czy te między nami? Czy w czasach pełnych skrajności, nowa, złota epoka, ma jeszcze szansę zaistnieć?
Reżyseria: kainkollektiv (Fabian Lettow/Mirjam Schmuck)
Tekst: Fabian Lettow
Dramaturgia/tłumaczenie: Patrycja Kowańska
Kierownictwo muzyczne: Mirjam Schmuck
Kostiumy: Alexandra Tivig
Przestrzeń: Michael Wolke
Warsztat choreograficzny: Lili Mihajlovic
Video: Paweł Penarski
Asystentka reżyserii: Natalia Orkisz
występują: Florian Lauss, Bartosz Ostrowski, Kristina Peters, Sara Bigdeli Shamloo, Łukasz Stawarczyk, Jonas Wiese, Weronika Wronka
producent: kainkollektiv / Teatr Nowy Proxima
koprodukcja: Ringlokschuppen Ruhr, tak Berlin.
Projekt sfinansowano ze środków: Ministry of Arts and Sciences of the State of North Rhine-Westphalia, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, Goethe Institut (w ramach International Coproduction Fund), Robert Bosch Foundation, International Theater Institiute (w ramach programu “Change of scene”) oraz Kunststiftung NRW.