Okropne opowieści dziadka

„Okropne opowieści dziadka” to jedna z najbardziej cenionych i poszukiwanych książek Jamesa Flory, kultowego amerykańskiego ilustratora i autora. Pojawiają się w niej odrażające potwory, tańczące szkielety, mroczne jaskinie, wiedźmy o nosach pokrytych brodawkami, głodne wilkołaki i groźne upiory – wszystko jednak tylko po to, by oswoić lęk i strach najmłodszych czytelników.

Gdy za oknem szaleje burza z piorunami, a ty siedzisz na kolanach dziadka, który opowiada dziwne historie, wbrew pozorom nie jest to takie miłe i bezpieczne, jak by się mogło wydawać. Szkielety w workach, straszliwe wiedźmy, ogromne kosmate pająki o zaślinionych paszczach, odrażające duchy i wygłodniałe wilkołaki – z takimi potwornościami zmagał się dziadek w swych przerażających przygodach. Uciekając przed szkieletem, wpadł do jaskini Brodawkowej Wiedźmy, która za pomocą magicznej kości zmieniła go w pająka. W końcu dziadek zdołał wykraść magiczną kość i po kolejnych strasznych perypetiach za sprawą magii wrócił do domu. „Okropne opowieści dziadka” pozostawią czytelnikom ekscytujące wspomnienie zadziwiającej mieszanki dreszczyku, emocji i rozbawienia.
Ten uroczo upiorny i zabawny zbiorek opowiadań z przekomicznymi i dziko pomysłowymi ilustracjami sprawi, że młodzi czytelnicy będą go pochłaniać z zapartym tchem.

James (Jim) Flora był znanym grafikiem tworzącym od lat 40. ubiegłego wieku. Napisał i zilustrował siedemnaście książek dla młodzieży, w tym „The Fabulous Firework Family” (1955 r.). „Okropne opowieści dziadka”, jego piętnasta książka, ukazała się w 1978 roku.

Flora urodził się w 1914 roku w małym miasteczku Bellefontaine w Ohio, skończył Akademię Sztuk Pięknych w Cincinnati, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, malarkę Jane Sinnicksen. Ponieważ pasjonował się muzyką – zwłaszcza jazzem i muzyką klasyczną – starał się o pracę w dziale graficznym wytwórni płytowej Columbia Records. Po otrzymaniu w roku 1942 pracy w wytwórni przeniósł się wraz z żoną do Connecticut Pracował dla Columbia Records przez osiem lat. Wiele jego projektów okładek płyt jazzowych stało się klasykami gatunku.
Publikował książki dla młodzieży – w sumie jedenaście – w wydawnictwie Harcourt Brace pod egidą legendarnej redaktorki literatury dziecięcej Margaret McElderry, z którą łączyła go relacja pełna ciepła i wzajemnego szacunku. Gdy w 1972 roku McElderry opuściła wydawnictwo, przenosząc się do Ateneum Books, zabrała ze sobą Florę. Ich współpraca zawodowa przyniosła kolejne sześć tytułów. Ostatnia książka Flory, „Grandpa’s Witched-Up Christmas”, została opublikowana w 1982 roku. Po przejściu na emeryturę Jim Flora resztę życia poświęcił tworzeniu wielkiego katalogu malarstwa marynistycznego, a także szkiców, rysunków, portretów artystów jazzowych oraz drobiazgów związanych z życiem prywatnym.
Flora zmarł w roku 1998, w wieku 83 lat, w swoim domu na Bell Island w Rowayton w stanie Connecticut.