Elementarz do nauki pisania i czytania ułożony według metody nauki pisania powstał z potrzeby przywrócenia nauce pisania odpowiedniej rangi. Od dziesięcioleci obserwujemy drastycznie obniżający się poziom umiejętności pisania wśród dzieci szkolnych, a także zanikającą umiejętność nauczania pisania wśród nauczycieli. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, iż autorzy współczesnych elementarzy, kładąc nacisk na naukę czytania, nie zdają sobie sprawy z tego (lub fakt ten ignorują), że nauka pisania jest niezwykle trudna i wymagająca dla osoby nauczającej, ale zwłaszcza dla dzieci przyswajających sobie tę umiejętność.
Inicjatywę podjęła Ewa Landowska, zajmująca się kaligrafią i nauką pisania od 20 lat, zapraszając do współpracy Izabelę Barankiewicz – neurologopedę, nauczycielkę, absolwentkę polonistyki (w tym projekcie odpowiedzialna za wiersze), Kamilę Piazza – doktora sztuk pięknych (autorka ilustracji w elementarzu) oraz Monikę Wojtaszek-Dziadusz – doktor habilitowaną sztuk pięknych (odpowiedzialną za projekt książki).
Tak powstał elementarz, w którym każdy z jego komponentów został rzetelnie opracowany przez kompetentne w swych dziedzinach osoby, począwszy od liter, część merytoryczną, przez ilustracje, wierszyki dla dzieci oraz dobrze zaprojektowaną całość. Elementarz przeznaczony będzie dla nauczania prywatnego i domowego. Będą mogli z niego korzystać nauczyciele szkół niepublicznych i rodzice, uczący swoje dzieci w domu. Nauczanie pisania nie jest proste, dlatego do elementarza przygotowany został Podręcznik dla nauczycieli i rodziców, z którego można nauczyć się pisać pismem szkolnym, zaprojektowanym przez Ewę Landowską. Do Podręcznika dla nauczycieli i rodziców przygotowane zostały Zeszyty ćwiczeń dla dzieci i dorosłych.
Ewa Landowska:
Moja potrzeba stworzenia nowego współczesnego elementarza jest nie tylko odpowiedzią na potrzeby rodziców i nauczycieli, ale również na moją fascynację pięknymi literami nauczanymi w szkołach przedwojennych. Fakt, że piękne pismo było w zasięgu każdego, kto chciał i mógł się edukować, uważam za jedno z największych wydarzeń w historii kaligrafii. Oczywiście powszechna dostępność umiejętności pięknego pisania, czy pisania w ogóle, przyczyniła się również do rozwoju naszej kultury i cywilizacji. Wszystko to razem nie pozwala mi przejść obojętnie nad postępującą degradacją umiejętności pisania, nad sprowadzaniem umiejętności pisania do czynności, w której sensowność zaczyna powątpiewać wiele osób. Słyszy się głosy, że w dobie komputeryzacji nie jest ona nikomu potrzebna, przecież większość z nas i tak długopis w dłoni trzyma tylko wtedy, gdy trzeba złożyć podpis, coraz częściej zastępowany podpisem elektronicznym, a w urzędach rysikiem i padem. Trzeba jednak pamiętać o badaniach nad wpływem umiejętności pisania na pracę naszego mózgu, które – na szczęście – coraz częściej się przeprowadza. Dość powiedzieć, że zanik tej umiejętności prowadzi do wtórnego analfabetyzmu. Jeśli przestaniemy pisać, z pewnością zmienimy się jako społeczeństwo. Nie wiemy jeszcze jak, ale szczerze powątpiewam, aby miała to być zmiana pozytywna. Mówi się, że w historii świata zawsze było tak, że nowinki techniczne czy nowe obyczaje wypierały te stare i że jest to naturalny proces. Zastanówmy się jednak, czy zawsze działał na naszą korzyść. Czy osiadły tryb życia służy naszemu zdrowiu? Czy życie w mieście jest dla nas lepsze od życia blisko natury? Czy przetwarzanie w sposób chemiczny żywności jest dla nas korzystne? I tak dalej. Wszelkie zdolności manualne usprawniają pracę naszego mózgu, dlatego kiedyś dbano o edukację dzieci również w tej sferze. Gry na instrumencie uczyły się nie tylko uzdolnione dzieci. Wszelkie zabawy manualne zastępuje się dziś komputerem, a ruch ogranicza się do klikania w klawiaturę bądź w ekran urządzenia elektronicznego.
Sama umiejętność pisania jest połączona z umiejętnością czytania ze zrozumieniem, dlatego m.in. jest tak ważna. Jeśli ustalimy już, że pisać musimy umieć, że musimy poświęcić nauce pisania zdecydowanie więcej uwagi, powrócić do wieloletnich i powtarzających się ćwiczeń, to w połączeniu z odpowiednią konstrukcją litery istnieje bardzo duża szansa, że nasze dzieci będą pięknie i – co równie ważne – chętnie pisać.
Ewa Landowska – muzyk, kaligraf. Kaligrafią zajmuje się od dwudziestu lat, pięknego pisania uczy od lat czternastu. Inicjatorka i współautorka wielotomowego podręcznika do kaligrafii „Piękna Litera” oraz „Elementarza do nauki pisania i czytania” z literami autorskiego projektu.
Twórczyni Muzeum Kaligrafii i Historii Pisma. W 2015 roku na zlecenie Kancelarii Sejmu sporządziła kaligrafowany egzemplarz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Autorka kaligrafii naściennej w Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie. Współzałożycielka istniejącej od 2012 roku krakowskiej szkoły kaligrafii Atelier Landowska&Bodziony. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat współpracowała, i współpracuje nadal, z wieloma instytucjami, propagując sztukę pisania w całej Polsce, a także za granicami kraju.
Izabela Barankiewicz – nauczyciel dyplomowany, neurologopeda z wieloletnim stażem, terapeuta wczesnej interwencji i wspomagania rozwoju dziecka, absolwentka polonistyki Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Autorka wierszy wydanych przez Rzecznika Praw Dziecka pod patronatem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu w tomiku „Wszystkie dzieci są nasze”. Autorka wierszy napisanych do „Elementarza do nauki pisania i czytania”. Studentka studiów nad dzieciństwem i prawami dziecka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Chce, by jej wiersze pomagały dzieciom rozumieć świat, a dorosłym zrozumieć dzieci.
dr Kamila Piazza – artystka rzeźbiarka, doktor Sztuk Pięknych. Laureatka Stypendium Twórczego Prezydenta Miasta Krakowa (2011) oraz Stypendium Twórczego im. Henry’ego Dorena (2010). Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na Wydziale Rzeźby (2011) i Grafiki (2009). Ilustratorka „Elementarza do nauki pisania i czytania”. Doktorantka Wydziału Sztuki i Nauki na Uniwersytecie Paryskim Pantheon Sorbonne I pod kierunkiem prof. Olgi Kisselevej.
dr hab. Monika Wojtaszek-Dziadusz – absolwentka Wydziału Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Od 1998 roku pracuje na macierzystym Wydziale w Katedrze Komunikacji Wizualnej. Obecnie prowadzi tam Pracownię projektowania typografii i opakowań. Projektuje książki oraz plakaty, znaki, identyfikacje firm, a także opakowania.