Wydawnictwo Czarne proponuje w kwietniu między innymi ciekawe reportaże:
Adam Robiński w swoim reportażu pokazuje nam nowe oblicze Polski – oto Polska B jak Bóbr. „Pałace na wodzie” to zapis krajoznawczego śledztwa – prowadzonego w Gdańsku i Poznaniu, na Warmii, Mazurach, Suwalszczyźnie, Mazowszu oraz w Bieszczadach – w poszukiwaniu historycznych korzeni kraju bobrów i źródeł jego obecnej potęgi. To również przewodnik po z pozoru niewidzialnym świecie tych zwierząt. A także zachęta do nawiązania dobrosąsiedzkich stosunków.
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/palace-na-wodzie
Reporterka Sonia Faleiro opowiada historię śmierci dwóch ubogich nastolatek i wielu innych indyjskich kobiet: zgwałconych, zabitych i wykorzystanych. „Porządne dziewczyny” pomagają zrozumieć, co oznacza życie w dzisiejszych Indiach: konserwatywnych, kastowych i patriarchalnych. Indyjska kobieta nigdzie nie jest bezpieczna. Może stracić życie w miejscu publicznym, ale śmiertelne niebezpieczeństwo grozi jej także we własnym domu.
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/porzadne-dziewczyny
Książkę Lidii Yuknavitch „Chronologia wody” (tł. K. Gucio) można postawić na półce obok „Trylogii kopenhaskiej” Tove Ditlevsen (tł. I. Zimnicka) i „Lat” Annie Ernaux (tł. K. Jarosz i M. Budzińska). Razem składają się na tryptyk autobiograficznej prozy i uniwersalnej historii kobiecego doświadczenia. W „Chronologii wody” autorka imponuje bezkompromisowością i odwagą, która pozwala jej iść dalej mimo przeciwności losu.
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/chronologia-wody
„Miami 1980” to opowieść o tym, jak z miasta skazanego na porażkę stało się jednym z najważniejszych punktów na mapie USA i bramą łączącą uporządkowaną Północ z pogardzanym Południem. Książka Nicholasa Griffina to skrupulatna i doskonale udokumentowana kronika burzliwego przełomu w historii miasta i hołd złożony tym, którzy zrobili wszystko, by rok niebezpiecznych dni już nigdy się nie powtórzył.
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/miami-1980
Aleksiej Fiediarow, kierownik działu śledczego w prokuraturze, został aresztowany za wręczenia łapówki. Trafił na trzy lata do kolonii karnej dla byłych pracowników służb. Okazało się, że od czasu Gułagu nie zmieniło się aż tak wiele. „Człowiek, który siedział” to raport ze świata, w którym trudno przeżyć, a jeszcze trudniej pozostać człowiekiem.
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/czlowiek-ktory-siedzial
„Proza wybrana” to wybór tekstów Leo Lipskiego opracowanych przez Agnieszkę Maciejowską. Wojciech Nowicki napisał o jego prozie: „Jego ciało było destruktem, stracił władzę w prawej ręce, dyktował więc, ale mowę miał również zaburzoną: to, co bazgrolił lewą, było nieczytelne, dźwięki z jego ust wypadały bezwładnie. Do tego mgła od bromu, luminalu. Ulepiła się z tego proza w dużej części napisana językiem bez skazy, utrafiająca w sedno męki, jakiej wszyscy jesteśmy poddani, proza, która jednocześnie zmusza do tego, by pożerać strony, a zarazem zwolnić lekturę, tak by jak najwięcej zapamiętać, zatrzymać dla siebie i zrozumieć, gdzie leży klucz do pisania burzącego wszystko, co zastygłe, idącego tylko własną drogą”.
Materiały prasowe: Wydawnictwo Czarne