Repertuar 17 – 23 maja
17.05 piątek
16:10 The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
18:15 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
20:30 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
18.05 sobota
13:00 Pokazy Filmów Ukraińskich – seans w wersji oryginalnej / iość miejsc ograniczona
16:10 The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
18:15 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
20:30 Dobrzy nieznajomi / reż. Andrew Haigh / Wielka Brytania, USA / 2023 / 105′
19.05 niedziela
15:45 Spirited Away / reż. Hayao Miyazaki / Japonia / 2001 / 125′
18:00 Paradox na Leżakach: The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
18:15 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
20:15 Paradox na Leżakach: Orlando – moja polityczna biografia / reż. Paul B. Preciado / Francja / 2023 / 98′
20:30 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
20.05 poniedziałek
16:10 The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
18:15 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
20:30 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
21.05 wtorek
14:45 Perfect days / reż. Wim Wenders / Niemcy, Japonia / 2023 / 123′
17:00 The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
19:00 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
21:15 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
22.05 środa
14:45 The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
16:45 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
18:45 Krótka Historia Kina Polskiego: Słońce wschodzi raz na dzień / The Sun Rises Once a Day / reż. Henryk Kluba / Polska / 1967 / 90′ – film z dodatkowymi napisami angielskimi
20:30 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
23.05 czwartek
16:00 Perfect days / reż. Wim Wenders / Niemcy, Japonia / 2023 / 123′
18:15 Monster / reż. Kore-eda Hirokazu / Japonia / 2023 / 128′
20:30 Powoli / reż. Marija Kavtaradze / Litwa, Hiszpania, Szwecja / 2023 / 108′
20:45 Paradox na Leżakach: The Old Oak / reż. Ken Loach / Wielka Brytania, Belgia, Francja / 2023 / 113′
W KRAINIE GHIBLI
Klasyka studia「 ✦ Ghibli✦ 」powraca do kin! Wyobraźni, która podczas najbliższej edycji festiwalu w Cannes zostanie dodatkowo nagrodzona – studio Ghibli otrzyma honorową Złotą Palmę. Po raz pierwszy w historii festiwalu nagroda przypadnie nie twórcy, a instytucji filmowej. Po tegorocznych nagrodach (Oscar, Złoty Glob oraz BAFTA – wszystkie dla Najlepszego Filmu Animowanego) dla Hayao Miyazakiego za „Chłopca i czaplę” – rok 2024 wydaje się być zwieńczeniem filmowych osiągnięć studia.
MONSTER
Nominowany do Oscara i nagrodzony Złotą Palmą mistrz storytellingu Hirokazu Kore-eda powraca z nowym, subtelnym i niezwykle poruszającym filmem. W „Monsterze” tworzy pełną zaskoczeń, doskonale skonstruowaną opowieść o dziecięcych tajemnicach.
„Monster” ukazuje trzy perspektywy tej samej, z pozoru prostej, historii. Bójka w szkole, moralnie niepewny nauczyciel i matka walcząca o syna. Kolejne puzzle układane są przez Kore-edę z chirurgiczną precyzją i odsłaniają przed widzem sekrety bohaterów. Opowieść o tym, jak przyjaźń, miłość i odrzucenie tak często istnieją w tym samym kontinuum.
Emocje filmowe potęgowane są przez najwyższej próby ścieżkę dźwiękową, będącą ostatnią pracą nagrodzonego Oscarem kompozytora Ryuichiego Sakamoto.
POWOLI
Nagrodzony za reżyserię na Sundance film Mariji Kavtaradze to zmysłowa i prowokacyjna love story, jakiej jeszcze na ekranach nie było. Dawno nie było też na nich duetu, między którym tak iskrzy. Elena jest tancerką, a Dovydas tłumaczem języka migowego. Oboje pracują ciałem, szukając najlepszego sposobu, by wyrazić – tańcem i ruchem dłoni – najsubtelniejsze sensy i najgłębsze emocje. Wydają się dla siebie stworzeni, ale Powoli zamiast happy endu wybiera status: „To skomplikowane”. Bo Elena uwielbia seks, a Dovydas mógłby się bez niego obejść. Pełni najlepszych chęci sprawdzają więc, czy da się kochać, nie pożądając. Film Kavtaradze śmiało podejmuje temat nowych modeli relacji, to kino namiętne i pełne pasji, które jest popisem zarówno świetnej reżyserii, jak i aktorskiej chemii.
ORLANDO – MOJA POLITYCZNA BIOGRAFIA
Preciado wychodzi z założenia, że wszystko, co stanowi o jego własnej biografii zostało już wcześniej opisane właśnie przez Woolf, w dodatku prawie sto lat temu. Reżyser zabiera więc odbiorców w podróż przez meandry współczesnej kultury, dekonstruując jej polityczne utopie, dekolonizując język i poszerzając społeczną reprezentację o osoby wykluczone i marginalizowane.
W sensie politycznym jest to film rewolucyjny. Interpretuje pierwowzór Woolf, uwspółcześniając jego przesłanie i budując nowe konteksty: kulturowej widzialności, oporu, emancypacji. Imaginarium wizualne, które proponuje Preciado, jest z jednej strony oszczędne w środkach, bazujące na szczątkowej i symbolicznej scenografii, z drugiej jednak na tyle uniwersalne, że opisuje podstawowe problemy bycia „Orlandem” we współczesnym społeczeństwie.
„Orlando – moja polityczna biografia” jest też manifestem wolności, radości i godności, donośnym głosem za prawem do samostanowienia oraz rollercoasterem emocji, troski i czułości, jednoznacznie opowiadającym się za kulturotwórczą siłą sztuki. To pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy potrzebują wsparcia w rozumieniu własnej i cudzej seksualności, przez co stają się politycznymi przeciwnikami patriarchalnej, konserwatywnej władzy. Swoim filmem Preciado przywraca godność, daje nadzieję i jednoznacznie pokazuje, jak potężnymi narzędziami społecznej zmiany stają się sztuka i kultura, kiedy tylko potrafimy właściwie je odczytać.
THE OLD OAK
Dla lokalnej społeczności niewielkiego miasteczka w północnej Anglii pub The Old Oak to miejsce szczególne. Jedyna przestrzeń, gdzie ludzie wciąż mogą się spotkać i przy kuflu piwa omówić bieżące sprawy, ale też symbol brutalnych zmian, jakie dotknęły okolicę za sprawą głębokiej ekonomicznej recesji.
Wszystko zaczęło się zmieniać w połowie lat 80., kiedy na fali strajku dobrze prosperujące za sprawą przemysłu górniczego miasto zaczęło stopniowo pogrążać się w kryzysie. Młodzi, nie widząc dla siebie miejsca, poczęli wyjeżdżać w poszukiwaniu lepszych perspektyw, a ci, którzy zostali, pogrążali się w marazmie. Narastająca frustracja i nieufność wobec wszystkiego co obce znajduje ujście, kiedy do
miasta trafia autobus z syryjskimi uchodźcami. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, a mieszkańcom nie podoba się, że przyjezdni mogą liczyć na większe wsparcie niż oni. Szansą na porozumienie może okazać się niezwykła przyjaźń, jaka rodzi się między właścicielem pubu a młodą Syryjką.
Jeden z najważniejszych brytyjskich reżyserów Ken Loach kolejny raz podejmuje w swoim filmie ważny społeczny temat. Podejmując problem imigracji, zastanawia się nad przyczynami ksenofobii u swoich rodaków, nie bez przyczyn odnosząc się do głębokich systemowych zaniedbań.
