Najnowszy, obsypany nominacjami do Oskara (ma ich osiem) film Davida O. Russella opowiada historię ludzi pogubionych, którzy usiłują dojrzeć nieszczęsne światełko w tunelu. Stawka jest wysoka – gra toczy się o „normalność” oraz o zwycięstwo Orłów w lidze.
Pat Solitano (Bradley Cooper) przez lata zmagał się z nieuświadomioną chorobą psychiczną. Ostateczne załamanie przychodzi, gdy nakrywa w jednoznacznej sytuacji swoją żonę z nauczycielem historii ze szkoły, w której oboje pracują. Dochodzi do rękoczynów. Pat traci wszystko – żonę, pracę, wolność (trafia na 8 miesięcy do psychiatryka), ale zyskuje jedną rzecz – świadomość ograniczeń własnego umysłu. Tiffany (Jennifer Lawrence) po tragicznej śmierci męża zatapia się w błędne koło przypadkowych relacji, stając się ogarniętą manią samodestrukcji seksoholiczką. Razem spróbują dotrzeć do światełka w tunelu iście tanecznym krokiem.
Jest więc pięknie zarysowana historia trudnych miłości – tej Pata do byłej żony, tej rodzącej się pomimo zdrowego rozsądku pomiędzy Patem a Tiffany i tej czasem destrukcyjnej, ale jak bardzo wyrozumiałej miłości małżeńskiej drugoplanowych postaci (rodzice Pata, siostra i szwagier Tiffany) . Mamy tu także miłość siostrzaną/braterską i tą zdawałoby się najbardziej oczywistą rodzicielską.
Ale Poradnik pozytywnego myślenia nie jest wyłącznie zgrabnie opowiedzianą historią miłosną, to przede wszystkim film o tym jak ciężko zachować nam równowagę psychiczną. Jak trudno nam się z sobą porozumiewać. To próba zdefiniowania tego co „normalne” w naszym życiu.
Doskonale sprawdza się tu popularne powiedzenie – jeśli jeszcze nie zwariowałeś to znaczy, że jesteś niedoinformowany – bo co drugi bohater Poradnika… wymagałby specjalistycznej konsultacji. Ogarnięty manią natręctw i zaplątany w sieci hazardu i przesądów ojciec Pata (Robert De Niro), kumpel Pata Ronnie (John Ortiz) niewytrzymujący presji poukładanego, idealnego życia rodzinnego spod miotły, starsze rodzeństwo głównych bohaterów – przykłady tych „lepszych” dzieci, które nie potrafią nawiązać kontaktu z odstającym od przyjętych norm siostrą/bratem. Każe z nich ma większy lub mniejszy, bardziej lub mniej uświadomiony problem. Nasuwa się pytanie czym jest normalność ? I czy zapewnia dobre życie – bez konfliktów i napięć, bez presji i poczucia niespełnienia.
Film Davida. O Russella to dobrze skonstruowane kino, ale czy oskarowe. Nie wydaje mi się. Na pewno świetną pracę wykonali aktorzy – De Niro, Lawrence, Weaver, Cooper. Moją uwagę szczególnie przykuł De Niro – jego opętany nieszkodliwymi maniami ojciec po prostu mnie przekonał, uwierzyłam mu. Dawno też nie widziałam go w tak dobrym wydaniu (może w roli medium w filmie Rodrigo Cortésa Red Lights). Podsumowując warto wybrać się na Poradnik… , choćby żeby zweryfikować lawinę oskarowych nominacji dla tego obrazu.
reżyser: David O. Russell
scenarzysta: David O. Russell
na podstawie: Matthew Quick ,”The Silver Linings Playbook”
obsada: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Jacki Weaver, Chris Tucker, Anupam Kher, John Ortiz, Shea Whigham, Julia Stiles, Paul Herman, Dash Mihok, Matthew Russell, Cheryl Williams, Patrick McDade, Brea Bee
recenzja: A. Karwala