Vaclav Havel – dysydent, pisarz, dramaturg, reżyser. Ostatni prezydent Czechosłowacji (w latach 1989–1992) oraz pierwszy prezydent Republiki Czeskiej, przez dwie kadencje (w latach 1993–2003). Ale i artysta, kobieciarz, imprezowicz który nigdy nie wylewał za kołnierz.
Urodzony w Pradze 5 października 1936 roku w inteligenckiej rodzinie, w której nie brakowało artystów, mecenasów sztuki, naukowców i wynalazców. Jego ojciec był biznesmenem, dzięki czemu rodzinie wiodło się bardzo dobrze, a dzieciństwo Havla przypominało beztroską sielankę młodego paniczyka, z każdej strony otoczonego służbą gotową zaspokoić najmniejszą nawet potrzebę rodziny Havlów. Chowany pod kloszem, dopiero po wojnie, gdy komuniści objęli władzę i skonfiskowali rodzinny majątek, Havel tak naprawdę po raz pierwszy zetknął się z trudami życia codziennego.
Ze względu na swoje pochodzenie „burżuja”, miał problem z uzyskaniem wykształcenia, co spowodowało że szkołę średnią musiał kończyć w trybie wieczorowym, za dnia pracując w chemicznym laboratorium. Nie przeszkodziło mu to jednak oddać się pasji pisania, więc zaraz po maturze dał się poznać jako wytrawny literat, którego wiersze bardzo szybko zyskały uznanie dzięki licznym publikacjom w literackich czasopismach lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, takich jak m.in. Květen, Divadelní noviny, Divadlo, Host do domu, Literární noviny, Sešity pro mladou literaturu, Tvář i Zítřek.
Z powodów ideologicznych jego podanie o przyjęcie na studia humanistyczne zostało odrzucone, w związku z czym Havel był zmuszony podjąć studia na Wydziale Ekonomii Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, które ukończył w 1957 roku. Natomiast w latach sześćdziesiątych podjął zaoczne studia na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Scenicznych, co pozwoliło mu objąć stanowisko głównego dramaturga i scenarzysty teatru „Na Zabradli”. W 1966 roku ukazała się jego pierwsza książka pod tytułem „Protokoly”. A miedzynarodową sławę przyniosły mu jego dramaty „Zahradní slavnost„, „Audience„ czy „Odcházení”.
Sygnatariusz Karty 77. Działacz antykomunistyczny. Założycieli antykomunistycznego Forum Obywatelskiego. Za swoje polityczne zaangażowanie i współpracę z polskimi dysydentami zapłacił pięcioletnią odsiadką w więzieniu. 29 grudnia 1989 r. został wybrany na prezydenta Czechosłowacji. A następnie w roku 1993 został pierwszym prezydentem Republiki Czeskiej. Funkcje tą pełnił przez dwie kadencje, aż do roku 2003, kiedy to ze względu na zły stan zdrowia postanowił wycofać się z polityki i na nowo zająć się pisarstwem. Zmarł 18 grudnia 2011 roku, w wieku 75 lat. Za życia odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami oraz wyróżnieniami jak tytułem Doctora Honoris Causa.
Książka arcyciekawa dla wszystkich tych, którzy interesują się historia współczesną naszych południowych sąsiadów, oraz dla tych którzy są ciekawi, jaki tak naprawdę ten Havel był. Dużo miejsca autor poświęcił działalności kulturalnej Havla, jego wierszom oraz sztukom teatralnym. Znajdziecie tam też sporo anegdot z prywatnego życia prezydenta Czech. Ostatnia część książki poświęcona została jego życiu na Hradczanach. Polecam!
Recenzowała Karolina Chłoń
Havel. Zemsta bezsilnych – Aleksander Kaczorowski
Wydawnictwo Czarne
