Serena – traktat o samogłoskach

Już pod koniec stycznia Teatr KTO zaprezentuje drugą premierę w swojej nowej siedzibie przy ul.
Zamoyskiego 50 – instalację teatralną „Serena – traktat o samogłoskach” na podstawie autorskiej
koncepcji Joanny Braun, w reżyserii Katarzyny Anny Małachowskiej.

 

Instalacja teatralna „Serena – traktat o samogłoskach”, inspirowana baśnią H.C. Andersana pt. „Mała syrenka” to opowieść o przekraczaniu granic własnej egzystencji. Tutaj miłość nieustannie przeplata się z poczuciem pustki. Bohaterowie postawieni są w sytuacjach granicznych, w których nie istnieją jednoznaczne wybory. Tytułowa Serena (pół-kobieta, pół-ryba) postanawia totalnie zdekonstruować swój świat. Przekracza wszelkie granice istnienia. Znając konsekwencje, zarówno ona jak i Książę, decydują się oddać ostatecznej miłości. Spektakl jest swego rodzaju walką między życiem, a śmiercią, żonglerką bytem i niebytem, elegią o niespełnieniu.

Tekst pełen jest metafor. Karnawał staje się pretekstem do przeprowadzenia widza przez wielość światów. Woda to azyl, w którym syreny czują się bezpiecznie, jednocześnie nie mogąc dotknąć istotny egzystencji. Opuszczenie tej przestrzeni przez Serenę, tytułową bohaterkę, daje jej szansą na spełnienie pragnień o czystym uczuciu, równocześnie będąc ryzykiem i cierpieniem. Świat zewnętrzny, choć oferuje relację z  Księciem, naznaczony jest wszechobecną Śmiercią.

W opowieści występują Maski, symbolizujące nas – ludzi, którzy na co dzień mierzą się z niemożnością wyrażenia uczuć. Emocje są bowiem często nienazywalne. W ich uwolnieniu mogą pomóc samogłoski, będące swoistymi dźwiękami duszy.

Przedstawienie, choć w dużej mierze oparte na formach ruchowych i wokalnych, jest niezwykle ciekawe w samej sferze tekstu. Bardzo osobisty scenariusz Joanny Braun daje możliwość zupełnie nowej jakość „czytania”. Pełny tytuł „Serena – traktat o samogłoskach” nie jest przypadkowy, wspomniane bowiem samogłoski stanowią integralną część historii. Autorka zamyka w nich wszystkie uczucia towarzyszące bohaterom. Samogłoski nie są zatem pojęciem lingwistycznym, a żywym nośnikiem służącym do przekazywania emocji.

Spektakl łączy w sobie pierwiastki profanum i sacrum, wyrażane poprzez intensywny ruch i pulsującą muzykę. Słowo jako narzędzie pojawia się w najbardziej intymnych momentach, tylko wtedy gdy bohaterowie mogą sobie pozwolić na szczere wyznania.

Pragniemy zaprosić widza na bal, którego dramaturgia jest nieprzewidywalna.

 

Premiera 21 I 2022 -> bilety

Premiera 22 I 2022 -> bilety

 

Scenariusz, scenografia, kostiumy
Joanna Braun

Reżyseria, choreografia
Katarzyna Anna Małachowska

Współpraca reżyserska, dramaturgia
Aleksandra Skorupa

Muzyka
Dawid Sulej Rudnicki

Media, światło, projekcje, efekty
Tomasz Schaefer

Asystentka scenografa
Katarzyna Pawelec

Wykonanie scenografii
Jacek Jastrzębski, firma Daul

Wykonawca kostiumów
Elżbieta Kwasek, Janina Wątor

Producent
Sebastian Godula

Producent wykonawczy
Urszula Swałtek

Inspicjent, koordynacja zespołu aktorskiego
Bartek Cieniawa

Obsada: