Czas czytania: 2 minuty
Rok 1926, gdzieś na zapadłej austriackiej wsi pracuje jako urzędniczka pocztowa młoda dziewczyna – Christine. Monotonię towarzyszącą tej posadzie przerywa nadejście niespodziewanego telegramu. Oto właśnie do niej – do Christine uśmiechnęło się szczęście i to właśnie ona zostaje zaproszona przez swoją ciotkę do kurortu w Szwajcarii.
Na miejscu, z pomocą ciotki i wuja, z szarej myszki ma okazję przemienić się w piękną i niezwykle popularną osobę. Jej nowe wcielenie, dzięki któremu swoim wdziękiem zachwyca wszystkich mieszkańców ośrodka wypoczynkowego pozwala jej także na zbudowanie nowej tożsamości i zapomnienie o smutnej codzienności jej dotychczasowego życia.
Tak po krótce można streścić pierwszą część powieści Stefana Zweiga. Autor nie poprzestał jednak w swoim dziele na prostym odtworzeniu schematu bajki o Kopciuszku. Nie spodziewajmy się zatem również, iż odnajdziemy tu szczęśliwe zakończenie i wszyscy bohaterowie żyć będą długo i szczęśliwie. O północy bowiem iluzja opada i Kopciuszek zmuszony jest do powrotu do swojego dawnego świata. W zamian za to swoistego rodzaju wyrwanie czytelnika ze świata bajki, autor proponuje głęboką i interesującą analizę psychiki osób, którym przyszło zmagać się z tą niezwykle trudną, pełną biedy i niesprawiedliwości rzeczywistością.
Pomimo iż główny rys powieści skupia się na przeżyciach i dylematach indywidualnych postaci, to autorowi udało się również oddać kompleksowość problemów społecznych, z jakimi bohaterowie muszą mierzyć się co dnia. Pauperyzacja społeczeństwa, znaczne różnice między poszczególnymi klasami i często nieuzasadniona nierówność społeczna sprawiają, iż zarysowane na tym tle postacie nabierają cech bohaterów tragicznych, którym to szanse na zmianę ich życia wyrwano z rąk już na starcie. Należy także dodać iż powieść ta, choć jej akcja toczy się w roku 1926, pozostaje nadal w dużej mierze aktualna. Wciąż bowiem młodzi ludzie tacy jak Christine czy Ferdinand stawiani są przed niemożliwymi do rozwiązania dylematami dotyczącymi ich niepewnego losu w zmieniającej się gwałtownie rzeczywistości początku XXI wieku.
Choć powieść ta nie została przez Zweiga nigdy dokończona (autor zginął śmiercią samobójczą) to czytelnik z pewnością nie odczuje rozczarowania jej treścią oraz zakończeniem. Autor daje nam bowiem cień nadziei – to, czego zabrakło dla niego samego. Pozwala on bohaterom a pośrednio i nam, na podjęcie próby odwrócenia tragicznego losu – czy udaną – tego nie dowiemy się niestety nigdy.
Urszula Tabiszewska
Stefan Zweig „Dziewczyna z Poczty”
Wydawnictwo W.A.B.
Seria: Nowy Kanon